กฎแห่งกรรม ของการทำแท้ง ตอน สายเลือดกรรม

กฎแห่งกรรม ตอน สายเลือดกรรม


บันทึกนี้เขียนขึ้น ในวันพฤหัสบดี ที่ 20 สิงหาคม 2552 เวลา 20.00 น. การติดต่อทางโลกวิญญาณ เป็นมาต่อเนื่องในช่วงเข้าพรรษาปี 2552 ผู้เขียนจะสื่อทางโทรจิต และนิมิตเกี่ยวกับดวงวิญญาณเด็กที่ถูกทำแท้งซะส่วนใหญ่ ดวงวิญญาณเด็กเหล่านี้น่าสงสารมาก รอการมาเกิดจนมีโอกาส มาเกิดในท้องผู้เป็นมารดา บางดวงโชคดี พ่อแม่ตั้งใจให้เกิด ก็ได้ลืมตาดูโลก


แต่ก็ยังมีอีกหลายดวงวิญญาณที่ได้มาเกิดแล้วกลับเป็นที่ไม่พึงประสงค์ของผู้ให้กำเนิด จนเกิดการเบียดเบียนฆ่าลูกในท้องหรือทำแท้งก็มีมาก แล้วแต่บางกรณีไป บ้างก็พ่อแม่ ตั้งใจให้เกิดแต่ดวงวิญญาณนั้นบุญไม่ถึง กลับไม่ได้เกิดก็มีมากเช่นกัน ที่กล่าวมาทั้งหมดนั้นเป็นกรรมของดวงวิญญาณดวงนั้นๆและเป็นกรรมสืบสายเลือดมาถึงพ่อแม่ซึ่งที่มีส่วนเกี่ยวข้องกันทั้งสิ้น



ไม่ว่าจะตั้งใจทำ หรือไม่ได้ตั้งใจก็ตาม ก็เป็นวาระกรรม แล้วแต่ กรรมมาก กรรมน้อย ที่กล่าวว่าในช่วงเข้าพรรษาในปีนี้จะสื่อทางวิญญาณเด็กที่อยู่ในเรื่องราวที่กล่าวซะส่วนใหญ่ ได้ทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้ก็น่าจะได้รับทุกๆดวงแต่บุญที่ส่งนั้นได้แบ่งตามบุญกันไป พลังบุญของผู้เขียน เป็นพลังบุญอันน้อยนิด มิสามารถปลดปล่อยหรือจะทำให้ดวงวิญญาณเหล่านั้นมีภพภูที่สูงส่งหรือมาเกิดใหม่ได้เลย


เพราะอาจจะเป็นพลังบุญต้องแผ่ให้กับหลายๆดวง จึงต้องแบ่งบุญกันไป ดวงวิญญาณเหล่านั้นได้รับบุญก็พอทุเลาจากความทุกข์ทรมาน แต่มิได้มีภพภูมที่สูงกว่าที่เป็นและได้มาเกิดใหม่ได้เลย อย่างที่กล่าวดวงวิญญาณเด็กที่บิดามารดาไม่ตั่งใจให้เกิด ต้องอยู่ในโลกวิญญาณในภพภูมที่ต่ำสุด ซ้ำเป็นดวงวิญญาณเด็กจึงไม้สามารถช่วงเหลือตนเองได้ รอแต่บุญที่ผู้มีญาณบารมีส่งให้ก็พอบรรเทา

ต่อการทุกข์ทรมานได้บ้าง แต่พลังบุญที่ยิ่งใหญ่ที่สุดคือบุญจากสายเลือดของตน หรือบุญจากบิดามารดา ที่มีเหตุให้ตนไม่ได้มาเกิด ส่งบุญให้ถึงจะมีภพภูมที่สูงส่งขึ้น แต่การส่งบุญนั้นต้องเป็นไปอย่างต่อเนื่อง เพื่อที่จะให้ดวงวิญญาณดังกล่าวได้ไปเกิดหรือมีภพภูมิที่สูงส่งตามที่กล่าว ในช่วงเข้าพรรษาปี 2552 ผู้เขียนจะสื่อติดต่อๆดวงวิญญาณเด็กเป็นซะส่วนใหญ่โดยในการที่เขียนบันทึกนี้ก็มีเหตุที่จะต้อง จับประเด็นมาเขียนเพื่อเผยแพร่ให้ผุ้อ่านได้อ่าน ติดตามได้เลยครับ


การสวดมนต์ภาวนานั่งกรรมฐานของผู้เขียนเป็นไปอย่างต่อเนื่อง ในวันที่เขียนบันทึกนี้ก็ยังปฏิบัติเหมือนดังที่เคยทำ วันที่เขียนบันทึกดังกล่าว ก็เกิดอากับกิริยาเหมือนที่เคยเป็น โดยวันที่เขียนบันทึก เป็นวันพระ ผู้เขียนสวดมนภาวนาก็แผ่ส่วนบุญส่วนกุศลปกติ อาจจะเป็นเพราะเป็นวันพระจึงสื่อทางจิตกับดวงวิญญาณเด็กที่กล่าวได้มาก อาการที่เป็นคือ หนักที่บ่าทั้งสองข้าง มีอาการไม่สบายตัวคล้ายไข้ขึ้น ในจิตก็รับรู้ได้ว่าเป็นอากับกิริยา ที่ไม่ธรรมดาถึงได้เกิดอาการต่างๆ


ผู้เขียนจึงได้ตั้งสติกำหนดจิต พิจารนา ถึงอากับกิริยาอาการที่เป็น นั่นรวมจิตสักครู่ก็ได้สื่อถึงวิญญาณเด็กที่บุญไม่พอที่จะได้เกิด หรือเด็กที่ถูกทำแท้ง ได้มาขอส่วนบุญ เพื่อให้ดวงวิญญาณตนได้หลุดพ้น จิตกำหนดถึงดวงวิญญาณเหล่านั้นว่า ด้วยพลังบุญที่อุทิศให้ไม่ได้รับหรือ ดวงวิญญาณเหล่าเด็กนั้น กล่าวบุญที่ผู้เขียนนั้นส่งให้ได้รับ แต่เป็นบุญที่ต้องแบ่งส่วนบุญให้กับดวงจิตอื่นด้วย บุญที่ได้รับนั้นพอที่จะช่วยเหลือเขาได้ก็เพียง คลี่คลายอาการทุทรมานในเฉพาะเวลาที่ผู้เขียนแผ่ให้เท่านั้น


แต่ไม่สามารถช่วยเหลือเขาให้หลุดพ้นต่อกรรมที่เขาเป็นได้เลย ผุ้เขียนจึงส่งบุญให้ดวงวิญญาณเด็กเหล่านั้นอีกครั้งโดยตั้งจิตให้ดวงวิญญาณเหล่านั้น ให้มีพลังบุญส่งพอที่จะสื่อต่อผู้ให้กำเนิดได้ และให้มีเหตุการณ์ต่างๆ ให้ผู้ให้กำเนิดดวงวิญญาณนั้น สื่อสารทางโดยตรงกับผู้เขียน เพื่อจะปลดปล่อยดวงวิญญาณนั้นให้ได้รับพลังบุญโดยตรงจากผู้ให้กำเนิด จะได้หลุดพ้น


กล่าวจบ อากับกิริยาต่างๆที่ผู้เขียนเป็น เมื่อได้รู้ถึงสาเหตุแล้ว ก็ค่อยคลี่คลายเริ่มหายเป็นปกติ หลังจากนั้นก็ได้มีผู้ที่รับทราบเรื่องราว ของผู้เขียน เรื่อง การเปิดกรรม ทางอินเตอร์เน็ต ได้ติดต่อมาเป็นผู้พิการทางสายตา ทั้งฝ่ายหญิง และผ่ายชาย เป็นคู่ครองกัน มีอาชีพเป็นหมอนวดแผนโบราญ ผู้โทรมาปรึกษาเป็นฝ่ายชาย ได้กล่าวถึงคู่ครองของตนว่า มีอาการเจ็บที่ท้องโดยไม่ทราบสาเหตุ


ไปพบหมอก็ไม่พบสาเหตุการเป็น หาสาเหตุไม่ได้ เจ็บปวดทรมานมาก ผู้เขียนจึงขอสายคุยกับฝ่ายหญิงและสอบถามถึงอาการที่เป็น เธอได้คุยให้รับทราบว่า อาการเจ็บท้องที่เป็นนั้นหาหมอรักษาหมอก็ไม่ทราบสาเหตุ อาการที่เป็นเจ็บทุกวัน เป็นวันพระยิ่งเจ็บมาก ผู้เขียนรับทราบถึงโรคที่เธอได้เป็นนั้น เป็นโรคกรรมเป็นแน่แท้ รักษาทางโลกไม่หายต้องรักษาทางธรรม


จึงได้พิจารนา ถึงกรรมที่เป็น"เจ็บท้อง" น่าจะเป็นกรรมจากเด็กที่แท้ง จึงได้สอบถามเธอว่าเคยทำแท้งหรือมีลูกแล้วหลุดเองโดยธรรมชาติหรือเปล่า เธอตอบว่าไม่เคยทำแท้ง แต่เคยตั้งท้อง จนเด็กครบเก้าเดือนจึงไปคลอด แต่เด็กกลับเสียชีวิตในท้อง ในเวลา ก่อนจะคลอดทีโรงพยาบาล ผู้เขียน ทราบถึงเหตุการณ์ต่างๆที่เธอได้เป็น ว่าโรคกรรมกรรมที่เธอเป็นนั้นเกิดจากกรรม เกิดจากสายเลือดกรรม จากการที่เธอมีลูกแต่ เด็กบุญไม่พอจึงไม่ได้มาเกิด


แม้เป็นกรรมโดยไม่ตั้งใจกระทำ แต่ดวงวิญญาณเด็กที่กล่าวนั้น ต้องตกอยู่ในภพภูมิที่ต่ำสุด ของทางโลกวิญญาณ ผู้ที่จะช่วยเหลือเขาให้ได้ไปเกิดได้ ก็ต้องเป็นผู้ให้กำเนิดหรือผู้สืบทางสายเลือดเท่านั้น จึงจะส่งบุญให้เขาได้โดยตรง เขาจึงมาสื่อให้ มารดาหรือผู้ตั้งท้องให้ได้รับรู้ถึงว่าเขามีความทุกข์ทรมาน " จึงสื่อให้ปวดท้อง"


โดยไม่ทราบสาเหตุ การแก้โรคกรรมนี้ก็คือ ต้องแก้ด้วยธรรม ผู้เขียนจึงได้แนะนำเธอผู้เป็นโรคโดยไม่ทราบสาเหตุ ว่าโรคที่เธอเป็นนั้นเป็นโรคกรรมที่เกิดจากสายเลือดกรรมจากลูกเธอที่เสียชีวิตในท้อง การแก้กรรม ก็คือให้เธอ สวดมนต์ภาวนา และแผ่นเมตตา ด้วยบทสวดเมตตาใหญ่จะดีที่สุด จะสามารถปลดปล่อยดวงวิญญาณลูกเธอได้เร็ว ถ้าสวดไม่ได้ให้เธอหา CD มาเปิดสวดคลอตามก็ได้


และอุทิศส่วนกุศลให้กับลูกเธอโดยตรง และให้นำเสื้อผ้าเด็ก และนม ทั้งของใช้เด็กทารกที่พอจะหาได้พร้อมชุดสังฆทานไปทำบุญให้เด็กที่เป็นลูกที่เสียชีวิต พร้อมทั้งเลี่ยงทานเนื้อสัตว์ทุกๆวันพระและหมั่นอุทิศส่วนกุศลให้ดวงวิญญาณเด็กที่ กล่าวอย่างต่อเนื่อง ทำได้อย่างที่กล่าว อาการเจ็บป่วยหรือโรคกรรมที่เธอเป็น จะทุเลาและหายไปในที่สุด


เรื่องเล่าที่ได้เล่าให้ท่านผู้อ่านนี้ เป็นเรื่องราวหลังจากได้สื่อกับวิญญาณเด็ก ที่ไม่มีบุญที่พอจะได้เกิดเป็นมนุษย์หรือเกิดแล้วแต่ไม่ทีบุญได้ลืมตาดูโลก และจึงได้ลื่อกับบิดามารดาเด็กเพื่อบอกบุญ


จบเรื่องเล่า กรรมจากสายเลือด โดยโรคกรรม