ให้ความงดงาม ผลิบานในใจ...

ให้ความงดงาม ผลิบานในใจ...

วันที่ทดท้อ มืดมน...
บางสิ่งที่คาดหวังหรือที่เป็นไปไม่เป็นไปอย่างที่หวัง
มิรู้จะหยัดยืนหรือก้าวต่อไปอย่างไร ...

แต่เส้นทางที่อาจดูตีบตันใช่ว่าหนทางใช่จะจบสิ้นเพียงแค่นั้น

ใช่หรือไม่ที่มนุษย์ถูกสร้างมาเพื่อเรียนรู้ที่จะอยู่รอดมิใช่ยอมจำนน
เส้นทางชีวิตคงมีน้อยคนที่จะไม่เจอขวากหนาม
อุปสรรคปัญหา หรือความผิดหวังใดใด
เราควรเรียนรู้ที่จะผ่านไป มิใช่ทอดอาลัยกับสิ่งที่เผชิญ

เมื่อก้าวนั้นยังไม่อาจก้าวต่อได้...
อย่างน้อยเราก็ยังมีชีวิตอยู่เพื่อจะคิดหาหนทาง

เวลาและพลังที่ต้องเสียไปกับการสูญสิ้นหวัง หรือรันทดท้อ
จะดีกว่าไหมที่เราจะใช้เพื่อประคองชีวิต
และคิดหาหนทางที่จะก้าวต่อไป ...

อย่ากลัวว่าอาจช้าไป จะยิ่งใหญ่น้อยลง
หรือไม่งดงามอย่างที่เคยคิดหวัง ...

เพียงความคิดที่เราจะสู้ ....
และพยายามเรียนรู้ที่จะผ่านเรื่องราวเหล่านั้น
นั่นก็คือ ความยิ่งใหญ่ ที่เราสร้างด้วยตัวเอง ...
เป็นความงดงามที่ผลิบานในใจเรา

อย่าลืมว่า ความพลาดผิดหวัง เป็นเพียง เครื่องกีดขวาง
มิใช่สิ่งที่จะมาทำให้เส้นทางชีวิตที่เราจะดำเนินไปสิ้นสุดล