เศรษฐีไปนรก(ธรรมชาดก)

"ข้าวเปลือก ทรัพย์ เงิน ทอง หรือข้าวของที่หวงแหน อย่างใด
อย่างหนึ่งที่มีอยู่ ทาส กรรมกร คนใช้ และผู้อาศัยของเขา พึ่งพา
เอาไปไม่ได้ ทุกสิ่งจะต้องถูกทอดทิ้งไว้หมด
ก็บุคคลทำกรรมใด ด้วยกาย วาจา หรือด้วยใจ กรรมนั้นแหละ
ย่อมเป็นของๆเขา และเขาก็ย่อมจะพาเอากรรมนั้นไป อนึ่ง กรรม
นั้นย่อมติดตามเขาไป เหมือนเงาติดตามตนฉะนั้น เพราะฉะนั้น
บุคคลควรทำกรรมดี สั่งสมไว้สำหรับภพหน้า บุญทั้งหลายย่อม
เป็นที่พึ่งของสัตว์ทั้งปวงในโลกหน้า"
(ทุติยาปุตตกสูตร ๑๕/๑๓๐)

*****
พระพุทธดำรัสนี้ พระพุทธองค์ได้ตรัสกับพระเจ้าปเสนทิโกศล โดย
ปรารภมหาเศรษฐีคนหนึ่ง ที่ตายลงแล้วไม่มีทายาทรับมรดก เหตุ
เพราะในอดีตชาติ มหาเศรษฐีท่านนี้ ได้ฆ่าบุตรของพี่ชาย เพื่อหวัง
ครองมรดกแต่ผู้เดียว มาในชาตินี้จึงทำให้ท่านไม่มีลูก เมื่อท่าน
ตายลงทรัพย์สมบัติมหาศาลก็เลยตกเป็นของหลวง

หลังจากพระเจ้าปเสนทิโกศล ได้อำนวยการขนทรัพย์ของมหาเศรษฐี
เข้าท้องพระคลังแล้ว ก็เลยไปเฝ้าพระพุทธเจ้า และได้ทูลเรื่องราวให้
ทรงทราบ

พระพุทธองค์ได้ทรงเล่า ถึงอดีตกรรมของมหาเศรษฐีถึงเหตุที่ท่าน
ไม่มีบุตร และได้ทรงแสดงด้วยว่า ขณะนี้มหาเศรษฐีกำลังไปสู่มหา
โรรุวนรก ถูกไฟนรกแผดเผาอยู่อย่างสาหัส

เหตุที่เป็นดังนี้ ก็ด้วยเหตุ ๒ ประการคือ
๑. เพราะบาปเก่าในชาติก่อน ที่ฆ่าลูกของพี่ชายไว้ ในชาตินี้ท่าน
จึงไม่มีบุตร และเมื่อตายไปในชาตินี้ ก็ต้องเสวยผลบาปเก่าอีก
เพราะยังไม่สิ้นอกุศลกรรมเก่า
๒. ในชาตินี้ แม้ว่าท่านจะร่ำรวย เป็นถึงมหาเศรษฐี แต่ท่านก็เป็น
อยู่อย่างแร้นแค้น ต้องกินปลายข้าวกับน้ำผักดอง ใช้ของเก่าๆเลวๆ
ตายแล้วก็ต้องไปนรก เพราะไม่ได้สร้างบุญทานการกุศลไว้ในชาติ
นี้เลย
๓. เหตุที่ทำให้ท่านมาเกิดเป็นมหาเศรษฐีนั้น พระพุทธองค์ทรง
เล่าว่า ในอดีตชาติท่านเคยตักบาตรพระปัจเจกพุทธะ แต่พอถวาย
ไปแล้ว ท่านเกิดเสียใจ ว่าอาหารถวายไปนั้นเป็นของเลว แม้ทาส
และกรรมกรยังกินดีกว่านี้เสียอีก ผลกรรมอันนั้น จึงทำให้ท่านได้
มาเกิดเป็นมหาเศรษฐีก็จริง แต่ยินดีและพอใจที่จะกินและใช้ของ
เลวๆ...ฯ

~ขอนอบน้อมแด่คุณพระพุทธ คุณพระธรรม คุณพระสงฆ์~