ดอกไม้กับการปฏิบัติธรรม
“ดิฉันทำอย่างนั้นเพราะทุกๆวันที่ดิฉันนำดอกไม้มาที่วัดรู้สึกเหมือนกับจิตวิญญาณถูกชำระด้วยน้ำที่ใสสะอาดแต่เมื่อได้กลับไปที่บ้านจิตกลับรู้สึกฟุ้งซ่านไม่สงบเกิดมาเป็นผู้หญิงแม่บ้านทำอย่างไรถึงจะอยู่ในโลกที่วุ่นวายสับสนและก็ยังสามารถรักษาจิตให้สะอาดและสงบได้เจ้าคะ?”
พระอาจารย์ตอบว่า “การรักษาจิตให้สะอาดและสงบก็ใช้หลักการเดียวกับการรักษาดอกไม้ให้สดสวยเช่นกันโยมอยู่กับดอกไม้บ่อยๆย่อมจะต้องรู้จักวิธีการรักษาดอกไม้ “
อุบาสิกานั้นตอบว่า “วิธีที่จะรักษาดอกไม้ให้สดเสมอไม่มีอะไรจะดีไปกว่าการเปลี่ยนน้ำทุกวันและก่อนที่จะนำดอกไม้ไปใส่ต้องตัดปลายกิ่งที่เน่าออกเสียก่อนเพราะส่วนที่เน่าไม่สามารถดูดน้ำไปเลี้ยงดอกได้ดอกไม้จะเหี่ยวแห้งได้ง่าย”
พระอาจารย์พูดต่อว่า “นั่นแหละถูกแล้วสิ่งแวดล้อมรอบตัวก็เหมือนน้ำตัวเราก็เหมือนดอกไม้ต้องตัดกิเลสและสิ่งเศร้าหมองออกถึงจะสามารถดูดซับสิ่งดีๆจากธรรมชาติได้”
อุบาสิกานั้นกล่าวขอบคุณและหวังว่าจะมีโอกาสมาปฏิบัติธรรมอยู่ที่วัดบ้างเพื่อที่จะได้ฟังเสียงระฆังยามทำวัตรเช้าได้สวดมนต์และได้ใช้ชีวิตอย่างสงบในวัด
พระอาจารย์กล่าวต่อว่า “กายของเจ้าเปรียบได้ดั่งวัดชีพจรดั่งเสียงระฆังสองหูคือพุทธะลมหายใจเป็นบทสวดมนต์ทุกแห่งหนล้วนสุขสงบยังมีความจำเป็นใดต้องมาปฏิบัติธรรมในวัดอีก”
ขอบคุณบทความจาก ธรรมออนไลน์