ฝึกให้รู้ เพื่อไปให้เป็น

หน้าแรกTeeNee อาหารสมอง ศาลาธรรม ฝึกให้รู้ เพื่อไปให้เป็น

ฝึกให้รู้ เพื่อไปให้เป็น

การเกิดเป็นทุกข์

การแก่เป็นทุกข์

การเจ็บเป็นทุกข์

การตายเป็นทุกข์

การพลัดพรากจากสิ่งอันเป็นที่รัก ที่พอใจก็เป็นทุกข์

ความไม่สบายใจ ไม่สบายกาย ก็เป็นทุกข์

แม้แต่การประสบกับสิ่งที่ไม่เป็นที่ชอบ ไม่เป็นที่พอใจ ก็เป็นทุกข์

........ดังนี้ จึงตระหนักชัดแล้วว่า อุปาทานขันธ์นั่นแหละคือทุกข์แท้จริง

เนื่องด้วย ความทุกข์หลายประการที่กล่าวนี้ เป็นธรรมชาติ เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับทุกผู้ทุกนาม ไม่ว่า
ผู้นั้นจะมียศ สูงศักดิ์ วิเศษกว่าผู้อื่นใด ๆ ก็ไม่พ้นอุบัติการที่เกิดขึ้นกับผู้นั้นเลย ย่อมไม่ผิดตกยกเว้น

พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงพบความจริงของธรรมชาติทั้งปวง ตรัสรู้แจ้งแล้วว่า
ทุกข์ที่เกิดขึ้นนั้นเป็นธรรมชาติ มนุษย์ต่างหากที่ต้องเข้าใจในธรรมชาติ มิใช่เป็นผู้ฝืนธรรมชาติ
มิใช่ให้ธรรมชาติตามใจตามความต้องการของใครได้
จิตที่แข็งขืน จิตที่เอาแต่ปฏิเสธิ จิตที่ไม่รู้เท่าทันธรรมชาตินั้น......ย่อมวนเวียนทุกข์เป็นวัฏฏะสังสาร

ทุกข์ซ้ำ ทุกข์ซาก.......จงเบื่อหน่ายความซ้ำซากเสียเถิด

จงเบื่อหน่ายในการเกิด ที่เป็นเหตุแห่ง ความแก่ เจ็บ ตาย ทุกข์เวทนา โศกเศร้า เวียนวนหาจบสิ้นไม่

....การมีชีวิตๆหนึ่ง ขณะดำรงชีวิตจวบจนแก่ชรานั้น ย่อมเห็นผู้คนอันเป็นที่รัก คนใกล้ชิด
ญาติมิตรสนิทตายไปที่ละคน สองคนนั้น เป็นการพลัดพรากจากกันชั่วชีวิต แล้วเราจะต้องร่ำไร รำพัน สักกี่ครั้งหนอ?

....แล้วเมื่อวาระสุดท้ายของตนเองเล่า....เราจะทุกข์เพียงไรที่ต้องพลัดพรากจากลูกหลาน ทรัพย์สมบัติ
ติดรักติดหวงติดห่วง.......เราย่อมมิได้จากไปอย่างมีความสุขสงบได้เลยหรือ?

สุคติเล่า? หวังได้หรือ ? .. ตราบใดถ้าจิตยังห่วงหาอาลัยอาวรณ์ ทุคติย่อมหวังได้

มนุษย์ทั้งหลาย สรรพสัตว์ทั้งหลาย
ย่อมไม่มีใครหลีกพ้นสิ่งเหล่านี้ได้เลย ย่อมติดบ่วงที่ตนอุปาทานนั้นเอง

พระพุทธองค์ตรัสปัจฉิมว่าจาว่า "ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ! บัดนี้เราขอเตือนท่านทั้งหลายว่า
สังขารทั้งหลายมีความเสื่อมไปเป็นธรรมดา
ทั้งหลายจงทำความไม่ประมาทให้ถึงพร้อมเถิด"

ความไม่ประมาทคือ...... ฝึกรู้ ฝึกเข้าใจเสียให้จงได้ ให้แจ่มแจ้งว่า...

"สิ่งทั้งหลายทั้งปวงในโลกนี้นั้นมีการเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา มิได้อยู่เช่นนั้น เป็นอนิจจัง
สิ่งทั้งหลายทั้งปวงก็มิใช่ตัวใช่ตนของมัน แม้แต่ขันธ์ 5 ของเรา ก็มิใช่ของเรา
เป็นสิ่งที่ยืมธรรมชาติมาทั้งสิ้น.....เมื่อถึงเวลา ธรรมชาติย่อมเรียกคืน ย่อมกลับไปสู่ธรรมชาติดั่งเดิม
เป็นธาตุดิน เป็นธาตุน้ำ เป็นธาตุลม เป็นธาตุไฟ อย่างที่มันเคยเป็น"

ความไม่ประมาทคือ... ฝึกรู้ ฝึกเข้าใจเสียให้จงได้ ให้แจ่มแจ้งว่า..

ภาราทานัง ทุกขัง โลเก......การแบกถือของหนัก เป็นภาระอันทุกข์ที่สุดในโลก
ภารานิเขปะนัง สุขัง...........การสลัดของหนักทิ้งเสีย ย่อมเป็นสุข

ที่มา : นางสีดา

ขอบคุณบทความจาก ธรรมะไทย

เครดิต :

ข่าวดารา ข่าวในกระแส บน Facebook อัพเดตไว เร็วทันใจ คลิกที่นี่!!