แต่งใจ...เมื่อกายทรุด..

เป็นเรื่องราวอันเป็นชีวิตและประสบการณ์จริง
ของท่านอาจารย์กำพล ทองบุญนุ่ม
ผู้สามารถสู้ชีวิตพิชิตใจตน
จนพ้นความพิการได้

จากเหตุการณ์เมื่อก่อนท่านก็เป็นคนปกติธรรมดา
มีความเคยชินอยู่กับความสะดวกสบาย
ในการใช้อวัยวะหรือร่างกายที่เป็นปกติมานานถึง ๒๔ ปี

ภายหลังจากประสบอุบัติเหตุ
ขณะทำการสาธิตการกระโดดน้ำเป็นตัวอย่างให้แก่นักศึกษาวิชาว่ายน้ำ
ทำให้กระดุกต้นคอ ข้อที่ ๕ หัก
ไปกระทบกระเทือนถึงระบบประสาทไขสันหลัง
ทำให้ร่างกายเป็นอัมพาต มีอาการชาไปทั้งตัว
และต้องพิการอย่างนี้ไปตลอดชีวิต
ได้ทำการรักษาตัวอยู่หลายปี แต่ก็ไม่หาย
จึงหันมาปฏิบัติธรรมเพียงกายขยับมือ พลิกมือเท่านั้น

ท่านกล่าวว่า...
ความพิการเป็นเพียงความไม่สะดวก
แต่มิใช่หมายถึงว่าจะไม่สบาย
เป็นเพียงความไม่สะดวกสบายทางกายเท่านั้น
ซึ่งเลือกไม่ได้
แต่ในทางจิตนั้น
เราเลือกทำจิตใจให้เป็นสุขได้
และสามารถค้นหาความสุข
ในสิ่งที่เป็นทุกข์ได้...
ด้วยการ.. “ปฏิบัติธรรม”....

คนเราส่วนมาก
มีชีวิตอยู่กับความทุกข์
อย่างไม่รู้สึกตัว
แต่เมื่อไหร่ที่ความสุข
ค่อย ๆ หนีหายจากเราไป
เมื่อนั้น
เจ้าตัว... “ความทุกข์”....
ก็จะปรากฏให้เราเห็นในทันที
เพราะความไม่เห็นทุกข์นั่นเอง
จึงเป็นสาเหตุทำให้เรา
หาทางออกจากความทุกข์
และแก้ไขความทุกข์
อย่างแท้จริง..แต่ไม่ได้สักที...

อยู่กับทุกข์
แต่ไม่เห็นทุกข์
เพราะเราเข้าไป.. “เป็นผู้ทุกข์”.....
ถ้าเราเปลี่ยน
ออกมา... “เป็นผู้เห็นทุกข์”.....
ความดับทุกข์
จะเกิดมิได้ในทันที

ความทุกข์เกิดขึ้นที่ไหน
ความไม่มีทุกข์ก็อยู่ที่นั่นแหละ
เราเปลี่ยนเป็นไม่ทุกข์ก็ได้
โดยไม่ต้องหนีไปแสวงหาความสุขที่ไหนหรอก
เพราะความสุขอยู่ที่... “ปัจจุบัน”...ใกล้ ๆ ตัวเรานี้เอง

การเปลี่ยนชีวิตใหม่
คือ..การเปลี่ยนจาก....จิตที่พิการ....
มาเป็น...จิตที่ไม่พิการ...
หรือเปลี่ยนจาก...จิตที่เคยเป็นทุกข์...
มาเป็น...จิตที่ไม่เป็นทุกข์...
เป็นการเปลี่ยนทางจิตที่มิใช่ทางกาย
โดยมี... “ความรู้สึก”...
เป็นผู้ที่เปลี่ยนชีวิตให้กับตัวเรา...

ขอบคุณบทความจาก ลานธรรมจักร
จิตสดใส แม้กายพิการ...อาจารย์กำพล ทองบุญนุ่ม.,..นาทีฉุกเฉิน..ช่อง 5