ปัญหาทั้งหลายบรรดามีในโลกนั้น “ทุกอย่างเกิดมาจากใจ”
ใจเป็นตัวสะสมความสุขความทุกข์ ทุกคนก็รู้ แต่ก็แก้ไม่ได้
มันยุ่งยากจนไม่อยากจะแก้ มันแย่จนแก้ไม่ถูก
แล้วเราก็มอง ตัณหา ว่าเป็นทางแก้ทุกข์ ต่างคนต่างวิ่งเข้าหาตัณหา
ต่างจุดไฟราคะ ไฟโทสะ ไฟโมหะ ซึ่งเผาได้ไม่เลือกที่ ไม่เลือกกาลเวลา
การหลุดพ้นจากทุกข์เกิดได้เพราะการฝึกฝนจิต
โดยการเจริญสติให้มีพลังถึงขั้นเป็นสมาธิแล้วเกิดปัญญาเห็นแจ้งในธรรมทั้งปวง
เห็นธรรมชาติของชีวิตนี้ตามความเป็นจริงแห่งสัจจะ
แล้วการดำเนินชีวิตก็จะทำได้อย่างถูกต้องไม่อึดอัดขั ดสน
ไม่หวังว่าจะเอาอะไรกับโลก ไม่หวังว่าโลกจะให้อะไรกับเรา
|
|