ชีวิต..ฉากสุดท้าย..
ละคร..ยังมีตอนอวสาน..
พระอาทิตย์...ขึ้นทิศตะวันออก..
ลาลับขอบฟ้า..ทางทิศตะวันตก..
ชีวิตของคนเราก็เช่นเดียวกัน..
มีการเกิด..เป็นจุดเริ่มต้น..
มีฉากสุดท้ายของชีวิต..เป็นตอนจบ..คือ..การตาย..
ฉากจริงของชีวิต..
ในแต่ละบท..แต่ละตอน..
เราได้แสดงบทบาท..
ได้ทำหน้าที่รับผิดชอบต่าง ๆ มากมาย..
ต่างคน..ก็ต่างแสดง..
ในแต่ละบทบาทของตนเอง..
ใครที่เรียนรู้บทบาทของชีวิตได้ดี..
ก็จะทำให้เข้าใจชีวิต..
ใช้ชีวิตได้อย่างคุ้มค่า..
และได้เรียนรู้ถึงคุณค่าของชีวิตอย่างแท้จริง..
บทละครโดยทั่วไป..
ผู้แสดง..สามารถแสดงได้หลายบทบาท..
ไม่ว่าจะบทสุข..ทุกข์..เศร้า..เสียใจ..
ทุกบทได้สะท้อนถึงความรู้สึกของตัวผู้แสดง..ได้เป็นอย่างดี..
แต่บทละครของชีวิตเรา..
ความสุข..ความทุกข์..
ความสมหวัง..ความผิดหวัง..
ล้วนเกิดจากการกำกับควบคุมชีวิตของเราเป็นสำคัญ..
เมื่อถึงบทสุข..เราก็ยิ้มรับอย่างสุขใจ..
เมื่อถึงบททุกข์..เราก็แสนเจ็บปวดทรมาน..จนน้ำตาไหล..
เมื่อถึงบทสมหวัง..เราก็กระหยิ่มยิ้มหย่อง..อวดตัวอวดตน..
เมื่อถึงบทผิดหวัง..เราก็นั่งจับเจ่า..เศร้าโศกเสียใจ..ท้อแท้..สิ้นหวัง..
แต่บทบาทของชีวิต..
ที่เรากำลังเดินทางไปสู่วินาทีสุดท้าย..
ที่เรียกว่า..ฉากสุดท้ายของชีวิต..
เราควรถามใจตนเองอยู่เสมอว่า..ก่อนจะถึงฉากสุดท้ายของชีวิต..
มีสิ่งใดบ้างที่เรายังไม่ได้ลงมือ..
เมื่อคิดได้เช่นนี้..
ให้เราพยายามคิดต่อไป..ทุกวัน ๆ ว่า..
วินาทีนี้..คือ..ฉากสุดท้ายในชีวิตของเรา..
เราอย่าได้ประมาท..
จงเรียนรู้ถึงคุณค่าในชีวิต..อย่างเข้าใจ..
และใช้ทุก ๆ วินาทีของชีวิตนี้..
ให้คุ้มค่า..ให้ได้มากที่สุด..เท่าที่จะทำได้..
บทความ..โดย..ชายน้อย..
ขอบคุณบทความจาก วัดปทุมคงคาฯ