พร...อันประเสริฐ

ในสมัยพุทธกาลมีผู้ทูลถามพระพุทธองค์ว่า....
"...อะไรเป็นทรัพย์เครื่องปลื้มใจอันประเสริฐที่สุดในโลกนี้
...อะไรที่บุคคล กระทำแล้วย่อมนำความสุขมาให้
...อะไรเป็นรสยังประโยชน์ให้สำเร็จกว่ารสทั้งหลาย
นักปราชญ์กล่าวว่า ความเป็นอยู่อย่างไร ประเสริฐที่สุด..."

พระผู้มีพระภาคตรัสตอบด้วยพระคาถาว่า...
"...ศรัทธา...เป็นทรัพย์ เครื่องปลื้มใจอันประเสริฐที่สุดของบุรุษในโลกนี้
...ธรรม...ที่บุคคลประพฤติดีแล้วย่อมนำความสุขมาให้
...สัจจะ...แลเป็นรสยังประโยชน์ให้สำเร็จกว่ารสทั้งหลาย
นักปราชญ์ทั้งหลายกล่าวว่า....'ชีวิตของบุคคลผู้เป็นอยู่ด้วยปัญญา'
ว่าประเสริฐที่สุด".....((อาฬวกสูตร ๒๕/๓๑๑))

'ศรัทธา'...ในที่นี้คือ ศรัทธาในพระรัตนตรัย
'สัจจะ'...ในความหมายนี้คือ สัจจะ ๔ หรือที่เรียกว่า..อริยสัจจ์...ส่วน
'ผู้มีปัญญา'...สำหรับบุคคลทั่วไป คือผู้ที่รู้ดีชั่ว และมีีการกระทำอย่างถูก
ต้องด้วย คือรู้ว่าอะไรเป็นสิ่งที่ดีและไม่ดี และเขาก็กระทำแต่สิ่งที่ดี หลีกเลี่ยง
การกระทำสิ่งที่ชั่ว ผู้ใดทำได้อย่างนี้ ถือว่าเป็นผู้มีปัญญา แต่ถ้าเราอยากได้
สิ่งที่เป็นเลิศทั่วๆไป เช่น อายุ...วรรณะ...สุข...พละ...พุทธองค์ก็ทรงสอนเช่น
กันว่า สิ่งนั้นเกิดจาก...'บุญ' และก็มีวิธีการที่จะได้มา โดยไม่ยากเลย ดังนี้...

"บุญที่เลิศ...อายุ...วรรณะ...ยศ...เกียรติคุณ...สุข...และพละ อันเลิศ
ย่อมเจริญแก่บุคคล...'ผู้รู้แจ้งด้วยธรรมอันเลิศ'. เลื่อมใสโดยความเป็น
ของเลิศ...'เลื่อมใสในพระพุทธเจ้า'. ผู้เลิศผู้เป็นทักขิไณยบุคคลชั้นเยี่ยม
'เลื่อมใสในพระธรรม'. อันเลิศ ซึ่งเป็นธรรมปราศจากราคะ สงบและเป็นสุข
'เลื่อมใสในพระสงฆ์'. ผู้เลิศซึ่งเป็นบุญเขตชั้นเยี่ยม..'ถวายทาน' ในท่านผู้
เลิศนั้น ผู้มีปัญญาตั้งมั่นแล้วในธรรมอันเลิศ...'ให้ทานแก่ท่่านผู้เป็นบุญเขต
อันเลิศ' จะเกิดเป็นเทวดาหรือมนุษย์ ก็ตาม ย่อมถึงความเป็นผู้เลิศบันเทิงอยู่ฯ
((ปสาทสูตร ๒๑/๓๔))

กล่าวโดยย่อคือ...ความเลื่อมใสในพระรัตนตรัย และการให้ทาน แก่เนื้อนาบุญ
คือพระสงฆ์ จะทำให้ได้มาซึ่ง อายุ..วรรณะ...สุข...พละ นั่นเอง

แต่ถ้าจะถามโดยรวมว่า... แล้ว อะไร ประเสริฐที่สุดอย่างแท้จริงสำหรับคน
ทั่วๆไป ? ตอบว่า คือ..."ธรรม" ธรรม...เท่านั้น ประเสริฐที่สุดในประชุมชน
ดังพุทธพจน์ที่มีดังนี้...

"...สัตว์เหล่านั้นจะต่างกันหรือเหมือนกัน จะไม่ต่างกันหรือไม่เหมือนกัน ก็ด้วย
ธรรมเท่านั้น ไม่ใช่นอกไปจากธรรม...ดูกรวาเสฏฐะและภารทวาชะ ความจริง
'ธรรม'...เท่านั้น เป็นของประเสริฐสุดในประชุมชน ทั้งในเวลาที่เห็นอยู่ ทั้งใน
เวลาภายหน้าฯ..." ((อัคคัญญสูตร ๑๑/๖๔))

เมื่อธรรม...คือสิ่งที่ประเสริฐที่สุด 'พร ที่ประเสริฐที่สุดที่เราควรจะได้รับ ก็คือ
การประพฤติธรรม....นั่นเอง ครูบาอาจารย์หลายท่าน เมื่อเขาขอพร ท่านให้พร
แล้วก็สอนให้รักษาศีล หรือสอนให้ละความชั่ว เพราะนั่นคือการประพฤติธรรม
ท่านธัมมวิตักโก หรือ เจ้าคุณนรรัตน์ราชมานิต...ท่านสอนตรงๆว่า
"ทำดี ดีกว่าขอพร"...

แต่นี้ไป ถ้าเรารับพรจากที่ใด ขอให้ตั้งใจทำดีด้วย ละความชั่วด้วย
พรนั้นจะศักดิ์สิทธ์ได้ และเป็นพร อันประเสริฐที่แท้จริง ของเรา อย่าง
ไม่แปรผัน แน่นอน ...ฯ

~น.ท. น.พ. จักรพงศ์ ไพบูลย์~
ขอนอบน้อมแด่คุณพระพุทธ คุณพระธรรม คุณพระสงฆ์ฯ