คำด่า..>>
ไอ้ดำ กะ ไอ้แดง....เป็นเพื่อนรัก...
แต่เวลาโกรธหรือทะเลาะกัน...
มักจะพูดจาด้วยคำไม่สุภาพอยู่เสมอ...
จนวันหนึ่ง..
ไอ้ดำ กะไอ้แดง...
มาเที่ยววิ่งเล่นที่วัด..สามัคคีธรรม...
เล่นสักพักเกิดทะเลาะ ชกต่อยกันอย่างรุนแรง..
ก็เป็นปกติธรรมดาของเด็ก..
เวลาโกรธ ก็ทะเลาะชกต่อยกัน..พร้อมด่าว่ากันอย่างรุนแรง
พอดีหลวงตาแว่น...เดินผ่านมา...ได้ยินพอดี..
“...ไอ้ขี้แพ้...ไอ้ควาย....” เสียงดำตะโกนด่า...
หลวงตาแว่น...จึงเรียกทั้งคู่มา..เพื่อไกล่เกลี่ย...
พร้อมอบรม ให้ข้อคิดธรรมะจากคำด่า... ๒ คำ..
เจ้าดำ..ไอ้ขี้แพ้... เจ้าแดง..ไอ้ควาย..
คำ ๒ คำมองแง่ดี..นะลูก..
ไอ้ขี้แพ้...
หมายถึง..คนที่ยอมจำนนต่อความเกียจคร้าน
ความหม่นหมอง ความกังวล ...ฯลฯ..
ไอ้ควาย..
หมายถึง..สัตว์ชนิดหนึ่ง ที่มีความอดทน
ขยัน ทำงานหนัก แต่ได้รับเพียงฟางเป็นค่าตอบแทน
ควายไม่คิดมาก แต่ทน..
แล้วเราละ...?
มนุษย์...เป็นสัตว์ที่ฝึกได้...
ฝึกอย่างไร....ก็เป็นเช่นนั้น...
หรือทั้งชีวิตจะไม่ยอมฝืนทำอะไร...
ให้ตนเองได้พัฒนาเลยหรือ...?
หมื่นสุข...
แสนฝัน...
ย่อมบังเกิด...
หากกล้าสลัดทิ้ง..
ซึ่งความสนุกสนาน ซุกซน ในยามเป็นเด็ก..
ตั้งใจเป็นเด็กดีของคุณพ่อคุณแม่นะ
เจ้าดำ..เจ้าแดง..
เมื่อทั้ง ๒ ได้ฟังธรรมะเด็ด ๆ จากหลวงตาแว่น..
ธรรมะจากคำด่า...รู้สึกประทับใจ
จึงก้มกราบหลวงตาแว่น..
พร้อมขอรักษาศีลข้อ ๔
...ไม่พูดโกหก ...ไม่พูดคำหยาบ
...ไม่พูดส่อเสียด ....ไม่พูดเพ้อเจ้อ ..ตลอดชีวิต....
เล่าเรื่อง..โดย..ชายน้อย
ขอบคุณบทความจาก วัดปทุมคงคาฯ