ปล่อยวางคืออะไร

สิ่งนั้นยังจะเป็นไปอย่างไรก็จะยังไม่ว่าอะไร
ยังจะต่อๆ ไปก็ไม่ว่าอะไร
โดยดูอยู่เฉยเช่น
ยังจะฟุ้งอยู่ก็ไม่ว่าอะไร
ก็ดูไปเฉยๆ จะเป็นไปอย่างไรก็เป็นไป
ผู้รู้ไม่ว่าอะไร

นั่นเป็นข้อสำคัญที่จะทำให้การปฏิบัติเข้าสู่ความเป็นกลาง
เกิดความพอดี
เป็นเหตุเป็นปัจจัย
ให้เกิดความเป็นกลางเป็นปัญญาขึ้น

ปัญญาที่จะก้าวสู่โลกุตรสัมมาทิฏฐิ จะเห็นความจริง
คือเห็นสภาวะของความเปลี่ยนแปลง เกิดดับ
จะเห็นสภาวะของร่างกายจิตใจ ว่าเปลี่ยนแปลงอยู่ทุกขณะ
ความรู้สึกเย็นร้อน อ่อนแข็ง หย่อนตึงก็มีความเปลี่ยนแปลง

ส่วนสภาวะทางจิตใจ เช่นความคิด ความรู้สึก ความปรุงแต่งใดใดก็ตาม
มีความเปลี่ยนแปลงเกิดดับหมดไป สิ้นไป
ตลอดจน ทางตา ทางหู ทางจมูก ทางลิ้น
คือ การเห็น การได้ยิน การรู้กลิ่น การรู้รส
มีการเปลี่ยนแปลง หมดไปสิ้นไป บังคับบัญชาอะไรไม่ได้

นี่เป็นปัญญาที่เกิดจากการพัฒนา
จากการที่เราพนยามยามฝึกจิตใจ ให้มีสติอยู่เสมอ และเจริญสติ
ด้วยความที่เรามีสุตะ ฟังให้เข้าใจมีโยนิโสมนสิการ
มีจินตามยปัญญาปัญญาคิดพิจารณาถูกต้อง

จะเป็นเหตุให้เราพัฒนาปัญญา
ทั้งปัญญาในระดับโลกียปัญญา
ตือที่รู้เรื่องกฏแห่งกรรม รู้เห็นสภาวะรูปนาม เป็นไตรลักษณ์

จนกระทั่ง ปัญญาที่เจริญขึ้น
เข้าถึงขั้นโลกุตตระก็จะละกิเลสได้
ถ้าเราได้สะสมเหตุปัจจัยที่ถูกต้อง