วันหนึ่งในฤดูหนาวจัด ขณะที่พระราชานั่งเลื่อนข้ามแม่น้ำ พระองค์ก็เหลือบไปเห็นชายคนหนึ่ง
กำลังฟอกหนังสัตว์อยู่ในน้ำที่เย็นเป็นน้ำแข็ง จึงบัญชาให้คนขับเลื่อนหยุดแล้วพระราชาก็เดินไป
หาคนฟอกหนัง
"ทำไมห้าจึงปลดเปลื้องเจ็ดไม่ได้" พระราชาถาม
ทั้งๆที่งงกับคำถามของพระราชา แต่คนฟอกหนังก็ใช้ปัญญาคิดอย่างรวดเร็ว
"เพราะสามสิบสองจะไม่รอพะยะค่ะ" เขาตอบ
ถึงทีที่พระราชาจะงงบ้าง พระองค์คิดความหมายของ
คำพูดคนฟอกหนังไม่ออก ดังนั้นพระองค์จึงสั่งให้เขา
ไปที่พระราชวังในวันรุ่งขึ้น
"เจ้ารู้ความหมายของสิ่งที่ข้าพูดกับเจ้าเมื่อวานนี้หรือเปล่า" พระราชาตรัสถาม
"ทราบพะยะค่ะห้าหมายถึงจำนวนเดือนที่อากาศอบอุ่น และเจ็ดคือช่วงอากาศหนาว" เขาตอบ
"และสามสิบสองข้าพระองค์หมายถึงฟันของคน ทั้งหมดนี้เป็นจำนวนที่บอกถึงความจริงที่ว่า
เดือนที่อากาศอบอุ่นห้าเดือนไม่อาจจะทำมาหากินให้พอกับฟันสามสิบสองซี่ได้ และด้วยเหตุนี้
ข้าพระองค์จึงต้องทำงานในช่วงเจ็ดเดือนที่เป็นฤดูหนาวด้วย"
พระราชาพอพระทัยกับคำตอบและความช่างคิดของคนฟอกหนังมากถึงกับพระราชทานเหรียญทอง
ให้เขาสามสิบเหรียญ แต่มีข้อแม้อย่างหนึ่งว่า คนฟอกหนังใช้เหรียญทั้งสามสิบเหรียญไม่ได้ จนกว่า
จะเข้าเฝ้าพระราชาจนครบ 10 ครั้ง
เวลาผ่านไปคนฟอกหนังรู้สึกอยากจะดื่มเหล้ามาก แต่เขาไม่มีเงินเลยนอกจากเหรียญทอง
ของพระราชา เขาจึงเริ่มใช้ความคิดว่ามีวิธีอย่างไรที่จะใช้เหรียญเหล่านั้น โดยไม่ทำให้
พระราชาพิโรธ ในที่สุดเขาก็คิดได้ และใช้เหรียญทองจนหมด
มีคนรู้เรื่องนี้และนำเรื่องไปทูลพระราชา เขาจึงถูกเรียกไปยังพระราชวังอีกครั้ง
"ทำไมเจ้าจึงไม่ทำตามที่ตกลงกันไว้" พระราชาซึ่งกำลังพิโรธตรัสถาม
"ข้าแต่พระองค์ ก่อนหน้าที่ข้าพระองค์จะใช้เหรียญๆหนึ่งนั้น ข้าพระองค์ได้พลิกเหรียญไปทางด้านที่มีพระฉายาลักษณ์ของ พระองค์และก็ดูรูปนั้น 10 ครั้ง ดังนั้นข้าพระองค์ก็มิได้ทำผิด ข้อตกลง" |
พระราชาทรงพระสรวล จริงทีเดียวที่คนฟอกหนังได้ทำตามที่เขาได้ตกลงไว้
"ไปตามทางของเจ้าเถิด" พระราชาตรัส
"ข้าจะไม่ลงโทษเจ้า เพราะความมีปัญญาของคนเป็นเครื่องปรุงแต่งรสชาติของชีวิต"
ที่มา : กาลครั้งหนึ่ง นิทาน คำพังเพย สุภาษิต