บาปอยู่ที่ใจไม่ใช่การกระทำ

"บาปอยู่ที่ใจไม่ได้อยู่ที่การกระทำ" นั่นแหละคือ ข้อสรุปคำสอนของพระพุทธเจ้าทั้งหมด พระเวสสันดรปากท่านชั่วขนาดไหน ยกเมียให้คนอื่น ยกลูกให้คนอื่น แต่พระพุทธองค์กลับบอกว่า นั่นเป็น "มหากุศล" มันเป็นมหากุศลเพราะ"ใจ"ของท่านคิดเสียสละสิ่งที่รักที่สุดของตนเอง เพื่อเห็นแก่ผู้คนทั่วโลก

พระพุทธองค์ตรัสว่า "เจตนาเป็นตัวกรรม" 

แล้วเจตนาที่จะเป็นบาป คือ "เจตนาทางใจที่เป็นอกุศล" เพราะพระพุทธองค์ตรัสด้วยว่า " ใจเป็นใหญ่ ใจเป็นประธาน ทุกอย่างสำเร็จด้วยใจ "

ในกรณีปกติ..... กาย วาจา ใจ จะไปด้วยกัน คนที่ฆ่าสิ่งใดก็ตาม จิตของเขาจะมีอกุศล แล้วอกุศลจิตนั้นไปสั่งให้กายลงมือฆ่า ปาณาติบาตจึงเป็นบาป เพราะใจและกายทำอกุศลด้วยกัน

ในกรณีไม่ปกติ..... เช่น

a. ทำตามสัญชาตญาณ มีโจรเอาปืนเข้ามาขู่ฆ่าคุณและลูกเมียที่อยู่ในบ้าน บังคับให้คุณเอาเงินมาให้ บังเอิญคุณถือมีดไขว้หลังไว้ คุณตกใจและกลัว คุณก็ต้องแทงคนร้ายไป แล้วคนร้ายตาย 

ปาณาติบาตในกรณีนี้ไม่ได้เป็นบาป เพราะใจของคุณ คิดจะป้องกันตัวเองและป้องกันลูกเมียเท่านั้น จึงสั่งให้กายทำไป ใจและกายทำตามสัญชาตญาณ ไม่ได้ทำด้วยอกุศลจิต

b. บ้านคุณยุงเยอะ ลูกเมียและตัวคุณเองโดนกัดประจำ วิธีง่ายที่สุดสะดวกที่สุดในยุคปัจจุบัน ไม่ใช่แต่ละคนไปกางมุ้งนอน แต่ต้องซื้อยาฆ่ายุง และฉีดยาฆ่ามัน คนที่ฉีดยาฆ่ายุง ผมว่าทุกคนรู้ว่าเป็นปาณาติบาต แต่ปัญหาคือปาณาติบาตแบบนี้ เราทำลงไปด้วยจิตเป็นกุศล เราช่วยป้องกันตัวเองและลูกเมีย บาปจึงเกิดขึ้นไม่ได้ เพราะบาปคืออกุศลจิต หรือ จิตที่เป็นอกุศล

สรุป


ศิล 5 เป็นบาปกรรม เพราะใจและกาย วาจา ทำลงไปด้วย จิตอกุศล

ศีล 5 เป็นมหากุศล ถ้าใจทำลงไปด้วย จิตอกุศล แม้ว่ากายและวาจาจะเตือนว่า "นี่เอ็งกำลังผิดศีล 5 นะโว้ย" แต่ใจยังฝืนใจทำเพื่อเห็นแก่คนอื่น เขาเรียกอีกอย่างหนึ่งว่า ...การเสียสละอันใหญ่หลวง...



ขอบคุณลานธรรม