ทุกคนล้วนมีคุณค่า

ทุกคนล้วนมีคุณค่า



ทุกคนล้วนมีคุณค่า  อย่าประกาศิตกัน


                     ชีวิต  ไม่ว่าของใครล้วนมีค่า
               ไฉนจะปล่อยให้ตายกันอย่างง่ายดาย
                       อย่างที่โก้วเล้ง  กล่าวว่า
               "ชีวิตทุกผู้คนล้วนมีคุณค่าดุจเดียวกัน
                        ไม่ว่าผู้ใด  ไม่สามารถ
               ประกาศิตความตายของบุคคลอื่น"

          ชีวิต  ใช่ว่าจะเกิดได้อย่างง่าย ๆ  การได้เกิดเป็นมนุษย์นี้  เป็นการได้ที่ยากอย่างยิ่ง  หากไม่ได้ทำความดีไว้มากพอแล้ว  ย่อมไม่มีปัจจัยอะไรที่จะช่วยให้ได้สภาพแห่งความเป็นมนุษย์หรอก  ฉะนั้น  จะปล่อยให้ตายกันได้อย่างง่ายดายนั้นมันจะสมควรหรือ
          ชีวิตทั้งปวงล้วนมีค่า  ใคร ๆ รู้  แต่ก็ยังมีการฆ่ากัน  การทำลายกันในรูปแบบต่าง ๆ  อยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน  นี่จะว่ากระไร
         
คนถูกฆ่าเป็นว่าเล่นด้วยกฎเกณฑ์ของคนด้วยกัน
          คนเท่าเทียมกัน  ไม่มีใครสามารถบงการชีวิตของผู้อื่นได้  เป็นหรือตายก็อยู่ที่ชีวิตของคนคนนั้นเอง  แต่ก็ยังมีบางคนถูกสั่งให้ตาย  นี่เป็นเพราะบางคนสามารถประกาศิตความตายให้ผู้อื่นได้  ใช่หรือมิใช่
          มีอะไรอยู่เบื้องหลังคำประกาศิตหรือไม่?  ไฉนใจคนจึงมืดดำอำมหิตกระทำเยี่ยงนั้นได้
          ความโลภ  ความโกรธ  และความหลง  อภิมหาอำนาจ  กิเลส  เป็นตัวชักใยคอยบงการให้เกิดความวุ่นวายขึ้นในชีวิต  สังคม  และโลก  จิตใจที่ตกอยู่ภายใต้การควบคุมของกิเลสใหญ่  ๓  ตัวนี้  จะเป็นจิตใจของยักษ์มารซาตานทันที  นี่คือสาเหตุของความมืดดำอำมหิตของจิตใจคน
          มนุษย์ปล่อยให้จิใจมีเสรีภาพมากเกินไป  แม้จิตใจจะเถลไถลไปคบหาสมาคมกับกิเลสตัณหา  ก็ไม่มีการว่ากล่าวตักเตือน  จนเมื่อจิตใจกับกิเลสตัณหาเป็นเพื่อนสนิทชิดเชื้อจนเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันนั่นแหละจะรู้สึก
          มนุษย์จะเก่งกาจอะไรหนักหนา  เที่ยวบงการประกาศิตชีวิตของใครต่อใคร  มันถูกต้องแล้วหรือ?  วันนี้เราจะประกาศิตเขา  วันหน้าเราถูกเขาประกาศิตบ้าง  จะเป็นอย่างไร
          เจ้าพ่อทั้งหลาย  ที่ชอบสั่งฆ่าใครต่อใครไปทั่วนั้น  จุดจบของชีวิตเป็นอย่างไร  ก็ถูกเขาฆ่าเหมือนกัน  ผู้สร้างเวรย่อมก่อเวรเรื่อยไป  ผู้ทำเวรกรรมจะต้องได้รับผลเวรกรรมของตน
          มนุษย์  ไม่มีใครใหญ่กว่าใครได้หรอก  วันนี้เราทำเขาได้  อย่าคิดว่าจะอยู่สุขสบาย  ไม่วันใดวันหนึ่ง  เราก็ต้องถูกเขาเล่นงานเข้าบ้างจนได้  ใหญ่ขนาดไหนก็เคยเห็นล้มครืนลงมาแล้ว
          มนุษย์ต้องมองกันอย่างเพื่อนให้ได้  มิฉะนั้น  โลกจะลุกเป็นไฟ

                    ท่านมหาตมะ  คานธี  กล่าวว่า
                        "โลกทั้งผองพี่น้องกัน"



ที่มา : ปรัชญาโก้วเล้ง
โดย : ไพโรจน์  อยู่มณเฑียร  เรียบเรียง
         พิมพ์ครั้งที่ ๓  หน้า  ๑๖ - ๑๗
         


เครดิต :
 

ข่าวดารา ข่าวในกระแส บน Facebook อัพเดตไว เร็วทันใจ คลิกที่นี่!!
กระทู้เด็ดน่าแชร์