ชีวิตสูงค่าด้วยปัญญา

“คนที่ชั่วร้ายทำไมจะพัฒนาตัวเองให้ดีเด่นไมได้เล่า”

          ท่านเคยได้ยินไหมว่า  ค่าของคนอยู่ที่ผลของงาน  ค่าของงานอยู่ที่การกรทำ  ค่าของการกระทำอยู่ที่ทำดี  ค่าของความดีอยู่ที่มีศีลธรรม  ไม่ว่าจะเป็นมนุษย์หรือสรรพสัตว์ทั้งหลาย  ล้วนแล้วเกิดมาจากสิ่งไม่สะอาดทั้งนั้น  ทั้งหน้าตาผิวพรรณก็ดูไม่ได้  ไอ้พอที่จะดูได้ก็เพราะไปปรุงแต่งกายลองไม่อาบน้ำสักหนึ่งวัน  ไม่แปรฟันสักสามหน  ดูซิจะดูได้หรือเปล่า  ในร่างกายมนุษย์ล้วนแล้วเป็นที่สะสมของสิ่งปฏิกูลมากมาย  แต่ก็ยังไม่วายเห็นกายว่าสวย  อยากถามหน่อยว่าระหว่างคนหน้าสวยกับใจทราบกับคนหน้าทรามแต่ใจสวย  จะเลือกใคร  ท่านจึงว่า

          การพัฒนาที่ถูกวิธีต้องพัฒนาที่ใจของเราเอง  ต้องเริ่มกันที่ใจก่อน  เมื่อใจงามแล้วอะไรก็งาม  สมดังคำที่ท่านว่า  งามใบหน้าลูกค้าชอบใจ  งามกริยาลูกค้าถูกใจ  งามวาจาลูกค้าหลงใหล  งามบริการลูกค้าบานตะไท  จะเห็นว่าความงามสี่อย่างที่ปรากฏออกมานั้น  ต้องงามที่ภายในก่อน  แล้วจึงแสดงออกมาทางกายเอง  หน้าสวยแต่กริยาไม่งาม  ถามว่าสวยไหม?  จะเอาไปเป็นสะใภ้หรือไม่?  ก็ไม่เอา  หน้าหล่อแต่พูดจาไม่เอาไหน  ใครเขาจะคบหา  ท่านจึงว่าพื้นฐานของมนุษย์ก็เหมือนกันนั่นแหละ  แต่สิ่งที่ไม่เหมือนกันนั่นก็คือ  การพัฒนาด้วยปัญญา  อันเป็นที่มาแห่งศีลธรรม  ความเหลื่อมล้ำจึงเกิดขึ้น  โดยถือหลักแห่งสัจธรรม

ที่มา : พลังพุทธธรรม

โดย :  สุทธิปภาโส  ภิกขุ

หน้า  :  ๕๘ – ๕๙