ใครต่อใครจึงสละละหวงแหน
เที่ยวอุดหนุนต่อผู้ที่ขาดแคลน
บางครั้งทำเหมือนแม้นยัดเยียดกัน
ในการให้ผู้ให้ไม่หวังผล
อนุเคราะห์ผู้คนเพื่อสร้างสรรค์
แม้นพบความเหนื่อยยากไม่รำพัน
ให้ทานนั้นด้วยพยายามยิ่งกำลัง
ในการให้ไม่ใช่เหมือนหมายทิ้ง
ระบายสิ่งของเหลือใช้ในหนหลัง
เป็นการให้ที่ด้อยค่าปราศพลัง
เห็นเป็นของรุงรังไม่ไยดี
ในการให้ควรให้อย่างเหมาะกาล
บำเพ็ญทานสมสนองครองสุขศรี
ให้ในสิ่งที่ผู้รับเกิดยินดี
หรือเป็นที่ต้องการเพราะจำเป็น
ในการให้ควรใฝ่ใจอย่างยินดี
ภายหลังใจไม่มีความเคืองเข็ญ
เมื่อนึกถึงใจไม่ทุกข์และร่มเย็น
และไม่เห็นเป็นภาระการดูแล
ในการให้ไม่สุดโต่งเกินพอดี
มีความอยากของตนนี้เพิ่มกระแส
เกิดเรื่องราวยุ่งยากตามเป็นแพ
ผู้รับอาจขาดแค่เพียงนิดเดียว
ในการให้มีเงื่อนไขที่สละ
คือเพียรละสิ่งหวงแหนไม่แลเหลียว
เกิดประโยชน์แก่ผู้รับอย่างกลมเกลียว
ทุกส่วนเสี้ยวแห่งการให้ไม่ไร้บุญ