ความสัมพันธ์เชิงสร้างสรรค์

คนโง่ มัวมองแต่ความชั่วร้ายในคนอื่น

จึงหยิบยื่นแต่โทษให้แก่กัน

และได้รับความทุกข์ตรม ระทมใจเป็นของกำนัล


คนฉลาด มองแต่ความดีในคนอื่น

จึงหยิบยื่นคุณค่าให้แก่กัน

และได้รับความสุขระคนทุกข์จากความคาดหวังเป็นของกำนัล


คนเจ้าปัญญา มองทั้งความดีและความชั่วในตัวทุกคน

พยายามควบคุมโทษแม้เล็กน้อยที่อาจเกิดระหวว่างกัน

แล้วหยิบยื่นคุณค่าให้เพื่อการพัฒนาร่วมกัน

ปฏิสัมพันธ์ย่อมเป็นไปเพื่อประโยชน์สุขทุกฝ่ายอย่างต่อเนื่อง

จึงได้รับความเจริญและความอบอุ่นอันยั่งยืนเป็นของกำนัล


  จากหนังสือ คนโง่ คนฉลาด คนเจ้าปัญญา โดย ไชย ณ พล