ทุกวันให้สร้างแต่คุณงามความดี

ทุกวันให้สร้างแต่คุณงามความดี

ค่อยเป็นเกาะเป็นดอนเหมือนคนเวลาตกน้ำจะได้มีที่เกาะยึด มีใจเป็นธรรมะเท่านั้นที่จะช่วยตนเอง พึ่งตนเองได้

การบำเพ็ญจิตใจเป็นสิ่งสำคัญ ขออย่าได้ละเลยในสิ่งสำคัญนี้ ขอให้เห็นว่า สิ่งสำคัญนั้นแลเป็นสิ่งที่ควรรักสงวน เป็นสิ่งที่ควรทะนุถนอมบำรุังรักษาให้ดีขึ้นโดยถ่ายเดียว

เราไม่มีวาสนาเกิดมาได้อย่างไร
เราควรภาคภูมิใจในวาสนาของเรา
ชีวิตของเรารอดพ้นมาเห็นพระพุทธเจ้า
พระธรรม พระสงฆ์นับเป็นลาภอันประเสริฐ

เราทุกคนมีวาสนาด้วยกัน พระพุทธเจ้าท่านจึงสอนไม่ให้ประมาทอำนาจวาสนาของกันและกัน

ใจเราถ้าเฝ้าสังเกตดูอยู่สม่ำเสมอกับการประกอบกิจทั้งปวง ย่อมจะมีอันรอบคอบไปด้วยกันกับงาน ไม่บกพร่องทั้งกายและงานจนกลายเป็นความเคยชินต่อการระวังรักษา

อันคนภายนอกจากตัวเรานั้น อย่าถือเป็นประมาณยิ่งกว่าการสังเกตดูกาย ใจ วาจาของเรา
นี่เป็นจุดสำคัญและจำเป็นมากกว่าสิ่งใด ปราชญ์ท่านไม่ลืมตัวและวางตัวต่อโลกโดยสม่ำเสมอ เพราะท่านมองดูตัวท่านไปพร้อมๆ กันกับสิ่งทั้งหลายที่มาสัมผัส ให้ดูตัวเองโดยรอบ ดูจิตรอบ ด้วยสติปัญญาโดยสม่ำเสมอ

การระวังตัวเองนั้นถูกต้องแล้ว ส่วนมากระวังแต่ผู้อื่น สิ่งอื่น ไม่ย้อนมาระวังตัวเองซึ่งเป็นตัวการสำคัญบ้างเลยจึงมักผิดพลาดอยู่บ่อยๆ
ธรรมะท่านสอนให้ดูตัวเอง ระวังตัวเองแล้วแก้ไขไปเรื่อยๆจนสมบูรณ์ได้



คัดลอกจาก : หนังสือคติธรรมพระหลวงตา
รวบรวมและจัดพิมพ์แจกเป็นธรรมทานโดยคณะศิษยานุศิษย์.
พิมพ์ครั้งที่ ๓. มีนาคม ๒๕๕๔, หน้า ๓๖-๓๘.
ที่มา http://www.dhammajak.net/