สมบัติอะไรไม่เท่าใจของตน

คติธรรมของหลวงตาบัว ญาณสัมปันโน (พระธรรมวิสุทธิมงคล)
วัดป่าบ้านตาด จ.อุดรธานี


คนที่มีศาสนาเป็นหลักใจ จะเป็นคนขยันหมั่นเพียรในการงาน เพื่อแสวงหาทรัพย์ รู้จักเก็บหอมรอมริบ ไม่สุรุ่ยสุร่าย เป็นคนชอบประหยัด รู้จักพรางตัวกับคนทุกเพศที่ไม่แน่ใจในความประพฤติของเขาซึ่งมาเกี่ยวข้องกับตนเพื่อรักษาตัวและสมบัติให้ปลอดภัย

ตราบใดที่ใจยังปล่อยตัวไปตามกระแสความอยากอันเป็นทางเสื่อมโทรมสุขภาพและโภคทรัพย์ ไม่มีการหักห้ามต้านทานบ้าง ยังจะไม่เจอความสุขความเจริญดังใจหมายอยู่อย่างนั้น

สมบัติในแผ่นดินเป็นเครื่องอาศัย ถ้าจิตยึดมากก็ทุกข์มาก สมบัตินั้นๆ ก็มีอิทธิพลกับใจมาก ท่านจึงสอนให้รู้เท่าทันสมบัติซึ่งเป็นสิ่งอาศัยนั้นๆด้วยปัญญา

ใครจะมั่งมีศรีสุขเพียงใดก็ตามเถอะ ถ้าหัวใจแห้งผากจากธรรมก็ไม่สามารถอำนวยความสุข ลดความทุกข์ในใจของเขาให้ลดน้อยลงได้บ้างเลย ความคิดความปรุงทุกแง่ทุกมุมที่แสดงออกมาจากใจนั้น ล้วนแต่เป็นบงการของกิเลสให้คิดแทบทั้งสิ้นและก่อความไม่สงบแก่ใจอยู่ตลอดเวลา

ถ้ามีศีลมีธรรมเป็นเครื่องรักษาตัว เป็นเครื่องป้องกันตัวก็อยู่ผาสุกเย็นใจ อยู่คนเีดียวก็สบาย เพราะอยู่ด้วยธรรมครองใจ

ผู้ีมีปัญญาไม่ควรให้สิ่งที่ล่วงมาแล้วตามมา ไม่ควรหวังในสิ่งที่ยังไม่มาถึง

ใจของเราถ้าแห้งผากจากอรรถ จากธรรม จะมีแต่ความหิวโหย ความกระวนกระวาย ตายไปด้วยความทุกข์ยากลำบากความทรมาน

ปลอมอะไรก็ตาม สำคัญที่ปลอมใจตัวเอง หลอกตัวเองนี่เป็นส่ิงสำคัญมาก ควรจะได้พินิจพิจารณากัน




ที่มา คัดลอกจาก : หนังสือคติธรรมะพระหลวงตา
รวบรวมและจัดพิมพ์แจกเป็นธรรมทานโดยคณะศิษยานุศิษย์.
พิมพ์ครั้งที่ ๓. มีนาคม ๒๕๕๔,หน้า ๒๐ - ๒๑
http://www.dhammajak.net/