อะไรก็ช่วยไม่ได้

ตอนที่เราไม่เคยฝึกตามดูจิตใจตนเอง เราไม่เคยรู้สาเหตุว่าไฟในใจที่เผา

ไหม้ให้เราร้อนรน เริ่มที่ใจเราเอง เราก็จะแสวงหาวัตถุ คน สิ่งต่าง ๆ...

หวังว่า เมื่อได้มาแล้วจะทำให้เราสุขมากขึ้น แต่ในความเป็นจริงวัตถุไม่

สามารถทำหน้าที่ของมันได้เลย ถ้าเราไม่ได้ฝึกตัวเองเช่น....

* เรามีรถยนต์เพื่อประหยัดเวลาในการเดินทาง แต่เรากลับเสียเวลาบน

ท้องถนนมากขึ้น เราเหน็ดเหนื่อยมากขึ้น เพราะเราเลือกที่จะเดินที่จะเดิน

ทางไปไหนกับความสะดวกของการมีรถ และเพราะคนอื่นก็ทำเหมือนกับ

เราเช่นกัน

* เราเพิ่มถนนเพื่อให้รถติดน้อยลง ย่อมถมคลอง รื้อบ้านคนให้ออกไป

อยู่ไกล ๆ ทุกคนซื้อรถเพิ่มขึ้น ฝนตกลงมาน้ำท่วม คลองระบายไม่ทัน

เพราะถูกถมทำถนนหมด รถติดมากขึ้น เราเสียเวลาในชีวิตมากขึ้นไปอีก

* อุปกรณ์อำนวยความสะดวก เช่น เครื่องซักผ้า  เครื่องล้างจาน ก็ไม่ได้

ช่วยให้เราใช้เวลาทำงานบ้านน้อยลง เพราะถึงจะทำงานเร็วขึ้น แต่เราก็

เพิ่มงานมากขึ้น เพราะใช้เสื้อผ้า และใช้จานเปลืองมากขึ้น

* เรามีโทรศัพท์เพื่อประหยัดเวลาการติดต่อกับคนอื่น ไม่ต้องเดินทางไป

พบหรือเขียนจดหมายส่งไปหา แต่เรากลับเสียเวลามากขึ้นเพื่อพูดคุย

แม้กระทั่งเวลาที่เราอยู่กับครอบครัว

* เรามีอุปกรณ์อำนวยความสะดวก เครื่องทุ่นแรง มากกว่าชาวบ้านที่ทำ

ทุกอย่างด้วยตนเอง แต่เรากลับมีเวลาให้ตนเองน้อยลง เพราะเราต้องใช้

เวลากับอุปกรณ์ต่าง ๆ เหล่านั้นทำงานที่เมื่อก่อนเราไม่ทำ


ในที่สุดเราก็จะพบว่าทุกอย่างที่เราหา โตไม่ทันกับปริมาณความอยากใน

ใจเรา ความสุขสมบูรณ์ในชีวิตจึงไม่เคยมาถึง จนกว่า.......................

"เราจะรู้จักปรับความอยากในใจเราเอง"



     
คัดจาก เข็มทิศชีวิต โดย ฐิตินาถ ณ พัทลุง