เรากำลังทำร้ายตัวเองหรือไม่?

คนเรามีภาวะอารมณ์ และความรู้สึกอันหลากหลาย...

แต่ละความรู้สึกจะสนองตอบตามความเคยชินของสิ่งที่กระทบ

โกรธเมื่อมีคนมาด่าว่า หรือนินทา

ชื่นชอบเมื่อมีคนสรรเสริญ เยินยอ กล่าวชม

แต่ความรู้สึกเหล่านี้ก็มิได้อยู่กับเราคงทนถาวร

มีเกิดขึ้น....แล้วหายไป....เกิดขึ้น....แล้วดับไป

เป็นเช่นนี้อยู่เรื่อย ๆ จนเคยชินเป็นธรรมดา

เหตุเพราะทุกสิ่งอย่างเป็นไปตามกฏธรรมชาติ

ที่มิได้เป็นไปตามความต้องการของใจ

เมื่อเราโกรธเขา เกลียดเขา นินทา ว่าร้ายเขา

ด้วยคิดว่า ได้ความสะใจ สาสมใจ ที่ได้โกรธ ได้เกลียด

แต่หารู้ไม่ว่า...เรากำลังข่มขี่ และ ทำร้ายตัวเราเอง....

ฉุกคิดสักนิดว่า...เมื่อใดก็ตาม ที่เรากำลังโกรธ เกลียด

เพ่งโทษ มุ่งร้าย อิจฉาริษยา ใครสักคน

ตอนนั้นแหละ เรากำลังจุดไฟเผาใจตนเอง

และกำลังทำร้ายตนเองโดยไม่รู้ตัว

หาได้ทำร้ายคนที่เราโกรธ หรือเกลียดไม่

ไม่มีประโยชน์อันใดที่เราจะทำร้ายตนเอง

และยังทำให้ให้ความงดงามในใจสูญเสียไป

การอภัย อโหสิกรรมให้กับเขา

แม้ผู้นั้นจะเคยเป็นศรัตรู หรือเคยทำร้ายเราก็ตาม

และเพื่อเป็นอานิสงส์ปลดปล่อยตนเองออกจาก....

"เรากำลังทำร้ายตัวเราเอง"โดยไม่รู้ตัว