ชีวิตคือทางผ่าน

โลกนี้มีอายุยาวนานนับไม่ถัวนล้านปี

ชีวิตของคนนั้นนิดเดียว

ชีวิตของคนนั้นเป็นของที่ผ่านมาในโลกแผล็บเดียวแล้วผ่านไป

อาการที่ผ่านมาแล้วผ่านไปย่อมสะกิดใจและญานปัญญาของบัณฑิต

การทรงอยู่ของชีวิตนั้นนิดเดียว

ไม่สามารถเรียกได้ว่าครองโลก

เพียงเรียกว่าผ่านมาแล้วก็ผ่านไป

บัดเดี๋ยวใจก็แตกดับเปลี่ยนแปลง

ความแก่เจ็บตายย่อมปรากฏแก่ญานปัญญาบัญฑิต

โลกนี้เป็นเพียงทางผ่านไม่สามารถครอบครองสิ่งใดได้

เมื่อเกิดมาก็บ่ายหน้าสู่ความตาย

ชีวิตคือความผ่านมาผ่านไปเกิดแล้วก็แตกดับ

ไม่มีสิ่งใดที่ควรยึดมั่นถือมั่น

ไม่มีสิ่งใดที่ควรเย่อหยิ่งถือดี

เมื่อมีปัญญาเห็นความเกิดดับก็จงอย่าประมาท

จงขวานขวายสร้างบารมีเพื่อเป็นปัจจัยแก่พระนิพพาน

ถ้าประมาทมมัวเมาจะเดือดร้อนเสียใจในภายหลัง

ชีวิตนี้น้อยนัก




 คัดจาก  หนังสือ ทิศที่ ๑๑