ทางสายกลาง คือ ข้อปฏิบัติที่ไม่ดิ่งไปหาสุดโต่งสองอย่าง ได้แก่ การประกอบตนพัวพันอยู่ด้วยความใคร่ในกามทั้งหลาย (กามสุขัลลิกานุโยค) และการประกอบความเพียรในการทรมานตนให้ลำบาก (อัตตกิลมถานุโยค) หรืออาจกล่าวว่า ทางสายกลาง ก็คือ ทางแห่งความไม่ยึดติดนั่นเอง
นิพพาน หรือความปล่อยวางความยึดติดกับสรรพสิ่งทั้งปวง ไม่ใช่เรื่องยากเลย เพราะถ้ายาก แปลว่าไม่ปล่อยวาง เนื่องจากการปล่อยวางก็คือ การไม่ต้องไปยุ่งกับมัน ไม่ต้องไปสนใจ ไม่ต้องไปให้ค่าให้ความหมาย ไม่ต้องไปยินดียินร้ายกับมัน
แต่ผู้ปฏิบัติจำนวนมากกลับปฏิบัติเพื่อคอยระวังรักษาจิต อยากให้จิตสงบ จิตว่าง เมื่อจิตไม่สงบจิตไม่ว่าง ก็ไม่พอใจ คอยกระทำจิตให้กลับมาสงบมาว่างตามความต้องการแห่งตน ไม่ตรงต่อการปล่อยการวาง ที่ว่าจิตจะสงบไม่สงบก็ช่าง จิตจะดีไม่ดีก็ช่าง ไม่ต้องไปคอยแทรกแซง มันก็ผ่านของมันไปเองอยู่แล้ว เพราะทุกอย่างล้วนอนิจจัง ควรแจ้งว่า “สิ่งใดมีเกิดขึ้นเป็นธรรมดา สิ่งนั้นย่อมดับไปเป็นธรรมดา” ไม่ต้องไปทำตนให้ลำบากเปล่าๆ จึงค่อยตรงกับทางสายกลาง ที่องค์พุทธะได้ตรัสสอนไว้
เจริญพร
พระต่อศักดิ์ วชิรญาโณ
วัดร่มโพธิธรรม ต.หนองหิน อ.หนองหิน จ.เลย 42190
กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
