ธรรมดาของ ความรัก และ ธรรมชาติของ ความจริง

ที่เราเจ็บปวดกับความรักน่ะ

ไม่ใช่เพราะมันจากไปหรอก

....แต่เพราะมันยังอยู่กับเราต่างหาก


ถ้าวันนี้คนสองคนหมดรักกันไป

คงไม่มีใครเสียใจมากนัก

แต่เป็นเพราะรักยังอยู่ในใจคุณนั่นเอง

ที่ทำให้คุณปล่อยวางลงไม่ได้


ธรรมชาติของรักมักไม่ให้โทษกับใคร

เพียงแต่อาจปรุงแต่งให้หัวใจฟองฟูจนลืมนึกถึงความจริงที่ว่า...

มีวันที่รักมา...ก็อาจมีวันที่รักไปได้ ความรักเป็นสิ่งที่สวยงาม

หลายคนอดหลงไหลได้ปลื้มกับมันไม่ได้ในยามที่มันอยู่

เรามักหลอกตนเองว่า เพราะเรารักเขามาก

เขาคงเห็นความดี ความตั้งใจของเรา

และรักตอบบ้าง ไม่มากก็น้อย


และเมื่อเขาตอบรักเรา ความฟูของหัวใจ

มักทำให้เรายึดมั่นว่าเขาเป้นส่วนหนึ่งของเรา

เป็นเหมือนทรัพย์สินทางหัวใจอย่างหนึ่ง

ที่ต้องอยู่กับเราทุกครั้งที่เราต้องการ

นานเท่านานที่เราปราถนา


ความรู้สึอันนี้แหละ คือจุดเริ่มของความเจ็บปวดทั้งมวล

เพราะ...มันฝืนความเป็นจริงของ "กฏธรรมชาติ"

ไม่ได้บอกว่า...รักต้องลงเอยด้วยความเศร้าเสมอไป

เพียงแต่ ถ้าเขาจะอยู่เขาจะไป

จะรักคุณมากขึ้น คงเดิม หรือลดน้อยถอยลง

ก็เป็นเพราะคนสองคน

ไม่ใช่เพราะเราฝ่ายเดียว หรือเขาฝ่ายเดียว


ชีวิตเป็นเรื่องซับซ้อนเข้าใจยาก....แต่ในความซับซ้อนนั้น

มันเรียบง่ายอย่างที่เรานึกไม่ถึง

พราะไม่ว่าสิ่งไหน เรื่องอะไรสารพัดสารพัน

ทุกอย่างล้วนอยู่ในกฏเดียวกัน

มันจะ เกิดขึ้น....ตั้งอยู่....แปรสภาพ และจบลง


รักที่สมหวังอยู่กันจนแก่เฒ่า ก็หนีไม่พ้นกฏข้อนี้

พราะวันหนึ่ง ไม่เราก็เขา ก็ต้องตายจากกัน

สิ่งสำคัญจึงไม่ได้อยู่ที่ว่า....วันนี้เขาอยู่หรือจากไป


สำคัญที่ว่า....ช่วงที่เราอยู่ด้วยกัน

ขอให้มีความทรงจำที่ดี....ก็เพียงพอแล้ว

อย่างน้อยเราก็ยังมีอะไรดีดีให้นึกถึง

และยิ้มให้ความทรงจำนั้นได้




บทความจาก...บ้านแห่งรัก