ยถา น สกฺกา ปฐวี สมายํ
กาตุ มนุสฺเสน ตถา มนุสฺสา
เราไม่อาจทำแผ่นดินนี้ให้เรียบเสมอกันได้ ฉันใด
ก็ไม่อาจทำให้มนุษย์ทั้งหลายเหมือนกันได้ทั้งหมด ฉันนั้น
(อมรรตยพจน์ ๒๗/๗๓๑)
.........................................
แผ่นดินนี้ยังมีที่สูงต่ำ ไม่เรียบร่ำเสมอกันทุกสรรพ์ส่วน
คนทั้งหลายในโลกนี้กี่กระบวน เธอจะชวนให้เหมือนกันอย่าฝันไป
จงยอมรับความแตกต่างอย่างที่เป็น อย่าขยายประเด็นให้ยุ่งใหญ่
ความแตกต่างคือความงามความวิไล คือจิตใจที่เปิดกว้างอย่างรู้ทัน
เพราะโลกมีความแตกต่างระหว่างคน จึงน่ายลน่าสนุกน่าสุขสันต์
ความแตกต่างช่วยเติมเต็มระหว่างกัน โลกจึงบรรลุล่วงถึงช่วงชัย
ว.วชิรเมธี