ชาวพุทธทราบว่าในอริยมรรค มีสัมมาสมาธิเป็นหนึ่งในองค์มรรค จึงพากันไปนั่งสมาธิ คอยประคองรักษาจิต ให้จิตสงบ เพราะคิดว่ากำลังทำตามอริยมรรคอยู่ แต่หารู้ไม่ว่า สมาธิที่เกิดจากการมีตัวตนเข้าไปกระทำนั้น จัดเป็นโลกียสมาธิ ซึ่งสมาธิชนิดนี้มีการเสื่อมปรากฏ (อาจเคยได้ยินเรื่องของ "ฌาณล่ม") เพราะทุกอย่างล้วนไม่เที่ยง มีเจริญก็มีเสื่อม มีเกิดก็มีดับ
แต่สัมมาสมาธิที่องค์พุทธะทรงแสดง เป็นความสงบเรื่องจากการปล่อยวาง ความสงบจากการไม่ยึดติด ไม่ดิ้นรนตามตัณหา ไม่มีตัวตนเข้าไปกระทำ ดังนั้นเมื่อไม่มีการเจริญ จึงไม่มีการเสื่อม สมาธิชนิดหลังนี้ จึงเป็นโลกุตระสมาธิ ถึงจะจัดเป็นองค์ในอริยมรรค เป็นสัมมาสมาธิ เพื่อลดอัตตาตัวตน(ไม่อุปโลกตัวตนเข้าไปกระทำ) ขจัดเหตุแห่งทุกข์(ไม่เจริญตัณหา ไม่ตอกย้ำกรรมอนุสัย กรรมกิเลส) ตรงต่อนิพพานอยู่แล้ว (นิพพานเป็นอสังขตธรรม ไม่มีการเสื่อม ก็เพราะไม่ได้ไปเจริญเอา ไม่ได้ไปทำเอา)
เจริญพร
พระต่อศักดิ์ วชิรญาโณ
วัดร่มโพธิธรรม ต.หนองหิน อ.หนองหิน จ.เลย 42190
กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
