ความไม่รู้สัจธรรมตามเป็นจริง เป็นบาปยิ่งของชีวาประดาสัตว์
เพราะไม่รู้จึงมายาสารพัด จึงค่อยพลัดค่อยพรากจากความดี
เริ่มเห็นบาปเป็นบุญสุนทรกิจ เริ่มเห็นผิดเป็นชอบระบอบผี
เห็นกงจักรเป็นดอกบัวกลั้วกาลี เห็นไพรีเป็นมิตรรักที่พักใจ
เห็นความทุกข์เป็นความสุขสนุกแท้ เห็นไม่แน่เป็นแน่หนักหลักไศล
เห็นอนัตตตาเป็นบ้าไป เชื่อมั่นในตัวกูของกูเอง
เพราะเห็นผิดรู้ผิดชีวิตผิด ทุกข์ตามติดดุจดั่งเงาเหมาเป็นเข่ง
นั่งก็ทุกข์ยืนก็ทุกข์คุกกระเตง เป็นนักเลงแห่งความทุกข์สุขไม่เป็น
หากไม่ถอนความเห็นผิดจากจิตก่อน จะถ่ายถอนทุกข์หนักยากจะเข็น
อวิชชาหนาหนักคือหลักเกณฑ์ ให้คนเป็นทุกข์ซ้ำอยู่ร่ำไป !
ว.วชิรเมธี