คนเรานี้มันรักสุข เกลียดทุกข์ หนักก็ตรงนี้แหละไม่รับความจริง เราเกิดมา นินทา สรรเสริญก็ดี อย่าไปรับเอามาหมักไว้ในใจ ปล่อยผ่านไปเสีย ความรัก ความชัง ความโลภ ความหลง เกิดขึ้นก็เพราะกิเลสมันเสวนากันอยู่ จาโค ปฏินิสสคโค สละคืน ถอนออกจากใจนี้เสีย ตัณหาทั้งหลายก็ไหลมาจากเหตุ ให้ละวางเสียให้หมดทั้งทางกาย ทางวาจา ใจที่สุจริตไว้ เมื่อนำทุจริตออกหมดแล้วจะเหลือแต่สุจริตธรรมตั้งอยู่ในศีล กายก็เป็นศีล วาจาก็เป็นศีล ใจก็เป็นศีล เป็นธรรม เป็นมรรค เป็นผล ตั้งขึ้นในจิตใจ สุจริตธรรมตั้งอยู่แล้วจิตก็เบาสบาย..
" อดีตเป็นธรรมเมา อนาคตเป็นธรรมเมา จิตดิ่งอยู่ใจปัจจุบัน รู้ในปัจจุบัน ละในปัจจุบัน ตัดตัณหา ตัดกิเลส ตัดมานะทิฐิ ตัดความยึดมั่นถือมั่นของตนให้เสร็จลงก็สงบได้ "