ความรักเริ่มต้นทำไมต้องสุข จุดจบทำไมต้องเศร้า

      โดดเดี่ยวเดียวดายให้มีสุข          ความรักของเราแต่ละคนอาจเริ่มต้นจากการพบกันโดยบังเอิญ
          มีเพื่อนแนะนำให้รู้จักกันตอนไปงานเลี้ยง งานวันเกิดเพื่อน
          ทำงานที่เดียวกัน   หรือรู้จักมักคุ้นกันตั้งแต่ยังเด็ก ฯลฯ

          ไม่ว่าเราจะพบเจอกันด้วยเหตุการณ์แบบไหน
          การเริ่มต้นของความรักก็มักเริ่มจากความสุขและความงดงามเสมอ
          มีความทรงจำและความประทับใจในกันและกันจนต้องสานสัมพันธ์ต่อ
          ทำความรู้จักตั้งแต่ผิวเผินจนมาเป็นคนรักกันในที่สุด

          แต่ใครจะไปรู้ว่าความรักครั้งนี้จะลงเอยอย่างไร
          ไม่ว่าจุดเริ่มต้นจะเป็นเช่นไร สุดท้ายก็มีแต่ความเศร้าอยู่ดี
          แม้เราจะพยายามทำใจให้ยอมรับกับความไม่แน่นอนบ้างแล้วส่วนหนึ่ง
          แต่เมื่อถึงเวลานั้นจริงๆ ก็ไม่มีใครห้ามน้ำตาไม่ให้มันไหลได้เลยสักคน

          ความรักนั้นมักถูกมองว่าเป็นเรื่องใหญ่ที่สุดอย่างหนึ่งในชีวิต
          จึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่ทุกคนจะให้ความสำคัญกับมันมากเป็นพิเศษ
          และพยายามสืบเสาะหาใครคนนั้นที่จะมาเป็นคู่ชีวิต
          เพื่อที่จะมาร่วมสร้างความสุข   เสียงหัวเราะ   มอบรอยยิ้ม  
          มอบสิ่งดีๆ ให้แก่กัน สร้างอนาคตที่สดใส 
          ใช้วันคืนและแบ่งปันความสุขความทุกข์ที่มีร่วมกัน

          เมื่อถึงวันนั้นเราจึงต้องพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อให้มันอยู่กับเราไปนานๆ
          แต่ความรักมันก็เหมือนเรื่องอื่นๆ ในชีวิตที่เราได้แต่ทำให้ดีที่สุดเท่านั้น
          รักกันให้ดีๆ ทำแต่สิ่งดีๆ   พูดแต่สิ่งดีๆ   มอบแต่สิ่งดีๆ ให้คนที่เรารัก


          แต่มันจะลงเอยอย่างไรก็เป็นเรื่องของอนาคตที่ไม่อาจกำหนดผลได้
          จะสมหวังหรือผิดหวังก็เป็นเพียงสิ่งที่สามารถจะเกิดขึ้นได้ทั้งสองทาง
          เราคงไม่อาจไปทัดทานอะไรได้

          หากเขาเป็นคนที่ใช่...สุดท้ายมันก็คือใช่
          แต่หากเขาไม่ใช่...จะยื้ออย่างไรก็คงอยู่กับเราได้ไม่นานนัก
          กับคำถามที่ว่าความรักมักเริ่มต้นด้วยความสุข และจุดจบจะต้องเศร้า
          จึงไม่ใช่เรื่องจริงเสมอไป. . .

ขอบคุณข้อมูลจาก ใยไหม