มากเกินไปที่จะหวัง

มากเกินไปที่จะหวัง


มากเกินไปที่จะหวัง


มันมากเกินไปนะที่จะปรารถนาชีวิตที่ไร้ความเจ็บปวด
มันไม่ถูกต้องหรอกนะที่จะคาดหวังชีวิตที่ไร้ความเจ็บปวด
เพราะความเจ็บปวดเป็นสัญญาณเตือนภัยของร่างกาย
ไม่ว่าเราจะไม่ชอบมันขนาดไหนก็ตาม
ไม่มีใครชอบความเจ็บปวด
ความเจ็บปวดมันมีความสำคัญ และ
เราควรจะขอบคุณความเจ็บปวดนั้น !


เราจะรู้ได้ด้วยวิธีอื่นใดอีกเล่า
ที่จะเอามือเราออกจากไฟ?
ที่จะเอานิ้วเราออกจากใบมีด?
ที่จะเอาเท้าเราออกจากหนามแหลม?
ดังนี้นความเจ็บปวดจึงสำคัญนัก
และเราควรจะขอบคุณความเจ็บปวดนั้น!


อย่างไรก็ตาม
ยังมีความเจ็บปวดชนิดหนึ่งที่ไร้ประโยชน์ใดๆ
มันคือความเจ็บปวดเรื้อรัง
มันไม่ได้เป็นไปเพื่อการเตือนภัย
มันเป็นหน่วยจู่โจมทำลายล้าง
เป็นตัวโจมตีจากภายใน
เป็นตัวทำลายความสุขส่วนตัว
เป้นตัวทำร้ายความสามารถส่วนตัวอย่างรุนแรง
เป็นตัวรุกรานความสุขสงบส่วนตัวอย่างไม่หยุดหย่อน
และเป็นตัวรังควานชีวิตอย่างต่อเนื่อง!


ความเจ็บปวดเรื้อรังเป็นสิ่งกีดขวางที่ยากที่สุด
ที่ใจจะต้องกระโดดข้าม
บางครั้งมันเกือบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะกระโดด
ถึงกระนั้น เราก็จะต้องพยายาม
และ พยายาม
และ พยายาม
เพราะถ้าเราไม่พยายาม มันจะทำลายเรา


และ
ความสำเร็จนี้จะนำมาซึ่งสิ่งที่ดี
ความพึงพอใจที่สามารถเอาชนะความเจ็บปวดได้
การได้มาซึ่งความสุข ความสงบของชีวิต
แม้ความเจ็บปวดจะยังคงอยู่
นับได้ว่า เป็นความสำเร็จพอสมควร
ความสำเร็จที่แสนพิเศษและเฉพาะตัวมากๆ
ความรู้สึกเข้มแข็ง
ของความเข้มแข็งแห่งจิตใจ
ซึ่งจำเป็นต้องผ่านประสบการณ์เสียก่อนจึงจะเข้าใจได้


ดังนั้นเราทุกคนต้องยอมรับความเจ็บปวด
แม้กระทั่งความเจ็บปวดที่เป็นอันตรายในบางครั้ง
ด้วยว่ามันเป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติ
เมื่อจิตสามารถ จัดการมันได้
จิตจะเข้มแข็งขึ้นควรแก่การปฎิบัติ


******

โจนาธาน วิลสัน-ฟูลเลอร์

เขียนไว้ เมื่อตอน อายุ 9ขวบ เท่านั้น!!!!!




ขอบคุณบทความจากทำดีดอทเน็ต(ธัมมทินทร์)

เครดิต :
 

ข่าวดารา ข่าวในกระแส บน Facebook อัพเดตไว เร็วทันใจ คลิกที่นี่!!
กระทู้เด็ดน่าแชร์