ผีซ้อนท้ายมอร์ไซด์

จำได้ว่าช่วงนั้นผมลงเรียนซัมเมอร์ครับ มีอยู่วันหนึ่งที่ผมต้องอยู่เครียงานส่งอาจารย์ให้ทันเสร็จวันพรุ่งนี้

ผมก็เลยอยู่ทำงานต่อที่โรงเรียนจนค่ำครับ จำได้ว่าคืนนั้นเป็นวันพระ และอีกอย่างโรงเรียนที่ผมเรียนก็เป็นพื้นที่ป่าช้าเก่าครับ แต่ว่าก็ไม่มีอะไรหรอกครับ เพราะเหตุการณ์ที่เกิดกับผมนั้นมันไม่ได้เกิดขึ้นที่โรงเรียน แต่มันเกิดขึ้นที่ทางเข้าหมู่บ้านผม ผมเองเป็นเด็กต่างจังหวัดครับ แถวบ้านยังกันดารมากเลย ถนนหนทางยังเป็นลูกรังอยู่ สองข้างทางก็มีแต่ป่าครับ วันนั้นผมทำรายงานเสร็จก็ป่าเข้าไปสัก 2 ทุ่มเห็นจะได้

ผมขับรถออกมาจากโรงเรียนมุ่งตรงกลับหมู่บ้านครับ เพราะเริ่มรู้สึกหิวมาก ๆ และก็กลัวพ่อกับแม่จะเป็นห่วง จำได้ว่าวันนั้นอากาศร้อนอบอ้าวมากเลย เพราะเป็นช่วงหน้าร้อน ตอนนั้นผมขับมอไซอีกประมาณ 5 กิโลก็จะถึงหมู่บ้านแล้วครับ แต่ก่อนจะเข้าหมู่บ้านผมจะต้องขับมอไซผ่านสะพานข้ามคลองเสียก่อน จำได้ว่าตอนนั้นขับรถไปใกล้จะถึงสะพานแล้วหล่ะครับ อยู่ ๆ บรรยากาศรอบตัวก็เงียบวังเวงเอาดื้อ ๆ เลยครับ ตอนนั้นผมรู้สึกร้อน ๆ หนาว ๆ ยังไงบอกไม่ถูกเลย อยู่ดีขนทั่วตัวก็พร้อมใจกันลุกเลยครับพอผมขับมอไซถึงสะพาน สักพักผมรู้สึกได้เลยว่ารถมีอาการเสียการทรงตัวเล็กน้อยเหมือนมีใครกระโดดขึ้นมานั่งซ้อนท้าย ตอนนั้นผมเองก็เริ่มกลัว ๆ แล้วหล่ะครับ สักพักผมรู้สึกเหมือนกับมีมือเย็น ๆ

มาจับที่หัวใหล่ทั้งสองข้างครับ ตอนนั้นยอมรับว่ากลัวมาก ๆ อยากตะโกนดัง ๆ เลยแต่ทำไม่ได้ครับ ผมพยายามคุมสติสุดชีวิตเพราะขับมอไซด์อยู่ ตอนนั้นไม่อยากหันหลังไปดูเลยครับว่าอะไร หรือแม้แต่จะมองกระจกส่องหลัง สักพักมือนั้นค่อย ๆ เลื่อนลงมาจับที่เอวผมครับ พระเจ้าตอนนั้นอยากร้องให้มากเลย แต่ผมเองก็อดใจไม่ไหวเหมือนกันครับเลยมองส่องกระจกหลังดู ให้ตายเหอะ ผมเห็นไอ้คนซ้อนท้ายผมอยู่ไม่มีหัวเลยครับ แถวตัวยังดำเหมือนกับโดนไฟเผามาทั้งตัวเลยครับ ตอนนั้นตกใจมากเลยครับ พยายามคุมสติสุดชีวิตขับรถกลับบ้าน แต่เหลือระยะทางอีก 1 กิโลครับ

แต่ตอนนั้นรู้สึกเหมือนเป็นสิบกิโลเลยครับ เพราะอยากให้ถึงบ้านไว ๆ สักพักพอขับรถมาถึงทางเข้าหมู่บ้าน อาการต่าง ๆ ก็หายไปหมดเลยครับ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย แม้แต่ไอ้คนซ้อนท้ายเองก็หายไปตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้เหมือนกันครับ เหตุการณ์วันนั้นผมยังจำได้ดีจนถึงวันนี้เลยครับ นึกทีไรยังขนลุกทุกทีเลย บรื๋อส์.....