ฉันเป็นเพียงสิ่งเล็กๆ บนโลกนี้

ฉันอาจไม่ใช่ใครที่เธอใช้ทั้งหัวใจค้นหา
ฉันอาจไม่ใช่ดวงดาวบนฟ้าที่เธอแหงนมองดูได้
ฉันเป็นเพียงแสงเล็ก ๆ จากก้านไม้ขีดไฟ
แต่จะหลอมเป็นแสงสว่างสุดท้ายให้เพียงเธอ

ฉันอาจไม่ได้เป็นดอกกุหลาบต้องตาใครต่อใคร
ฉันเป็นเพียงดอกไม้ที่พลิ้วไหวให้เธอยิ้มได้เสมอ
ดอกไม้ไม่มีชื่อในโลกที่ไม่มีใครได้พบเจอ
แต่จะเป็นดอกไม้เดียวที่บานในใจเธอตลอดไป

ฉันอาจไม่ใช่สายฝนโปรย
ฉันเป็นเพียงหยดน้ำที่โบกโบยความอ่อนล้าให้เธอได้
หากแม้เป็นหยดน้ำตา จะหลั่งรินมาให้เธอสบายใจ
รอเวลาเหือดแห้งไป ให้เธอพบวันคืนที่สดใสแสนดี

ฉันอาจไม่ใช่สายลม
แต่ฉันเป็นอณูความห่วงใย ที่เพาะบ่ม ทุกลมหายใจนับจากนี้
ในหัวใจที่ว่างเปล่า…เธออาจไม่มีฉันแล้วก็ตามที
แต่ขอให้รับรู้เถอะคนดี…ทุกความรู้สึกที่ฉันมีจะไม่เปลี่ยนไป

ฉันเป็นเพียงสิ่งเล็ก ๆ บนโลกนี้
ไม่ขอเป็นอะไรที่มากมี และยิ่งใหญ่
แม้เธอเห็นฉันเป็นเพียงภาพฝันไร้ตัวตนบนความห่างไกล
ก็ลืมเถอะเธอ…ลืมฉันให้หมดใจ …ฉันไม่เคยเสียใจที่รักเธอ…