ความสำคัญของเธอ ผู้เป็นแม่

ความสำคัญของเธอ ผู้เป็นแม่

ในขณะที่.... ผมก็เป็นเช่นเด็กวัยรุ่นทั่วๆ ไป เรียน เที่ยว นอน กิน ดึกๆ ผมก็โทรคุยกับแฟนของผม


ซึ่งทั้งหมดเหล่านี้มันก็เป็นกิจวัตรประจำวันของผม


และผมก็เชื่อว่าใครๆ เค้าก็ทำแบบนี้กัน


' จ้า ตัวเอง วันนี้กินข้าวรื้อยาง '


' กินกับอะไรบ้าง แล้วตอนกินตัวเองคิดถึงเค้ามั้ยเนี่ย '


' รู้มั้ยตัวเอง ถ้าเค้าเป็นผีเนี่ย เค้าอยากเป็นกระสือที่รักจะได้เห็นใจไง '


' ตัวเองวางก่อนดิ ก่อนดิ '


ประโยคต่างๆ ที่ผมได้คิดและคัดสรรเตรียมพร้อมมาต่างๆ ก่อนโทร


ผมยังคงใช้เวลาส่วนใหญ่ตอนดึกไปกับการคุยโทรศัพท์


ระยะเวลาอันผมได้ใช้ไปในแต่ละครั้งนั้น


พอรู้สึกอีกทีก็ผ่านไปหลายชั่วโมงแล้ว


แต่ผมก็ไม่ชอบนะ หากใครจะมาว่าผมไร้สาระ


ก็ไม่เห็นหรอคนส่วนใหญ่เค้าก็ทำกัน


' เอ้อ เกือบลืมไปอีกอย่าง กิจวัตรอีกอย่างนึงของผมก็คือ


แม่ของผมมักชอบโทรหาผมทุกวัน ' ' ตอนนี้ลูกอยู่หอรึยัง '


' เย็นนี้กินข้าวอิ่มมั้ย ' ' วันนี้เรียนเป็นยังไงบ้าง ' ' อย่าไปเที่ยวที่ไหนไกลนะ '


โธ่!คำถามเดิมๆ ผมก็ตอบไปแบบเดิมๆ


แม่ผมก็ไม่เบื่อซักที ยังคงโทรหาผมเป็นประจำ


โชคดีที่ผมพยายามตัดบทคุย


ผมกับแม่น่ะคุยกันไม่กี่นาทีก็วางแล้ว


ก็มันไม่มีอะไรจะคุยจะให้ผมทำยังไง


จนกระทั่งวันนั้น ' ตัวเองตอบเค้าได้รึยังว่ารักเค้ามั้ย '


' เร็วๆสิ เค้ายังอุฒส่าห์บอกรักตัวเองไปแล้วนะ '


' แล้วยังจะใจร้ายไม่บอกรักเค้าอีกหรอ '


ติ๊ดๆ ติ๊ดๆ เสียงจากโทรศัพท์บอกผมว่ามีสายซ้อน


ผมมองไปที่หน้าจอมันขึ้นชื่อว่า 'Home'


' โธ่ แม่โทรมาทำไมตอนนี้เนี่ย กำลังเข้าด้ายเข้าเข็มเลย '


ผมไม่สลับสายผม ผมยังคงคุยกับสุดที่รักของผมต่อไป


เพราะผมรู้ว่าสิ่งที่แม่จะคุยกับผมก็คงเป็นประโยคเดิมๆ


' และนั่นก็เป็นโอกาสสุดท้าย ที่ผมจะมีโอกาสฟังเสียงของแม่ '


หลังจากนั้นไม่นานทางญาติของผมโทรมาแจ้งผมว่า


เมื่อคืนนี้บ้านของผมถูกขโมยเข้า และแม่ของผมขัดขืน


และได้ต่อสู้กับโจร จึงถูกโจรใช้มีดแทงเข้าที่ท้อง


แม่เสียชีวิตเพราะทนพิษบาดแผลไม่ไหว


ญาติของผมเล่าอีกว่าตอนไปพบศพแม่นั้น


ในมือของแม่กำโทรศัพท์ไว้แน่น


และเบอร์โทรออกล่าสุดของเธอไม่ใช่โทรแจ้งตำรวจ


หรือเรียกรถพยาบาล แต่แม่เลือกที่จะโทรหา ' ผม '


สิ่งสุดท้ายในชีวิตที่แม่ผมเลือกที่จะทำคือ โทรศัพท์หาผมเพื่อฟังเสียงของผม


วินาทีนั้นน้ำตาของผมไหลอาบแก้ม ผมพูดอะไรไม่ออก มือและตัวของผมสั่น


วันนั้นผมเลือกที่จะคุยกับแฟนผม ดีกว่าที่จะคุยกับแม่ของผม


ผู้หญิงคนเดียวในโลก ที่คุยกับผมเป็นคนแรกในชีวิต


ผู้หญิงคนเดียวที่ผม สามารถที่จะคุยกับเธอได้ทุกเวลา


โดยที่ผมไม่ต้องเตรียมบทพูดใดๆ ไม่ต้องกังวลว่าเธอจะประทับใจหรือไม่


ไม่ต้องมีมุข ไม่ต้องมีคำหวานใดๆ


คนเดียวในโลก ที่โทรมาหาผมเพียงแค่ฟังผมพูดประโยคเดิมๆ


คนเดียวในโลก ที่ไม่ว่าโทรศัพท์เธอจะโปรโมชั่นแพงแค่ไหนก็ยังโทรหาผม


' และ คนเดียวในโลก ที่เลือกคุยกับผมในวินาทีสุดท้ายในชีวิต '


ในบางครั้งประโยคที่ว่า ' ไม่มีคำว่าสาย หากเราคิดที่จะแก้ตัว '


มันก็ไม่เป็นความจริง ' เพราะบางปรากฏการณ์ในโลก เกิดขึ้นได้แค่ครั้งเดียว '


อาจเป็นเพราะเวรกรรมของผม


หลังจากนั้นไม่นานแฟนผมที่ผมใช้เวลาคุยกับเธอวันหลายๆ ชั่วโมงก็ทิ้งผมไป


วันนี้ผมเริ่มเข้าใจชีวิตมากขึ้น


หลายๆ อย่างที่คนส่วนใหญ่ทำ มิได้หมายถึงสิ่งที่ถูกต้องเสมอไป


เพราะตัวเราเท่านั้นที่เป็นผู้ต้องรับผลการกระทำของเราเอง


' เราจะรู้ว่าสิ่งใดสำคัญ ก็ต่อเมื่อเราต้องเสียมันไป '


ทุกวันนี้ผมนั่งมองโทรศัพท์


รอที่จะตอบคำถามเดิมๆ ให้ผู้หญิงคนหนึ่งฟัง


แต่ผู้หญิงคนนั้นคงไม่มีอีกแล้ว


' ในเมื่อเรามีความรักอันเต็มเปี่ยมจากครอบครัว


แล้วทำไมต้องไปขอเศษเสี้ยวจากใคร '


 


เครดิต :
 

ข่าวดารา ข่าวในกระแส บน Facebook อัพเดตไว เร็วทันใจ คลิกที่นี่!!
กระทู้เด็ดน่าแชร์