เรื่องเล่าของคน...ถูกทิ้ง

ผมจึงเล่าเรื่องนี้เพื่อเป็นอุธาหรณ์ เพราะไม่อยากให้ใครต้องเจ็บปวดเหมือนผม

ผมพยายามพูดโน้มน้าวให้เธอกลับมาเป็นเหมือนเดิม แต่เธอก็ไม่ยอม

และนั่นคือสิ่งที่ผิดมหันต์ จากที่เคยเจอกันบ่อยๆ กลายเป็นน้อยลง

ความเหินห่างทำให้เธอแกร่งขึ้น ลืมเราง่ายขึ้น และมีโอกาสเจอกับคนอื่นมากขึ้น

ยิ่งช่วงที่ผ่านมาเศรษฐกิจย่ำแย่ ร้านอาหารที่ผมเปิดก็ได้ปิดกิจการลงเพราะความ

ผิดพลาดของตัวผมเอง ทำให้การเงินของผมเข้าขั้นย่ำแย่ และจากอดีตที่ผ่านมานั้น

ผมไม่ใช่ผู้ชายที่ดีนัก แต่เธอก็ช่วยเหลือผมจนเรียกได้ว่า เงินที่เธอหามาได้นั้นให้ผมหมด

ยังไม่หมดเท่านี้ แต่ผมจะเล่าแค่บางส่วนนะครับ เพราะมันเยอะมาก

เธอช่วยงานที่ร้านผมหลังเลิกงานตอนเย็นทุกวัน (ตอนร้านยังเปิดอยู่)

เธอทำงานบ้าน ซักเสื้อผ้า ผ้าปูที่นอน ล้างจาน ปัดกวาดห้องนอน ฯลฯ

เธอทำทุกอย่างให้ผมจนผมรับรู้ได้ว่าผมโชคดีที่สุดที่ได้เธอคนนี้อยู่เคียงข้าง

ผมตั้งใจจะแต่งงานให้ได้ภายในปีนี้ ผมอยากพาเธอไปเที่ยวที่ต่างประเทศ (ถ้าผมทำได้)

และบางอย่างที่ทำร้ายเรามากขึ้นไปอีก.......คือ

ความดีที่เธอเคยทำให้ผม มันกลับมาทำร้ายผมมากขึ้นไปอีก เหตุเพราะคือ

ผมลองเอื้อมมือไปจับ แต่มันก็เป็นความว่างเปล่า น้ำตาผมไหลตลอดเวลาที่คิดถึงเธอ

แล้วก็มีสิ่งหนึ่งที่ตอกย้ำผมลงไปอีก คือ เธอเริ่มมีคนอื่นเข้ามา ตั้งแต่เดือนก่อน ผมปวดใจมาก

ผมไม่เคยทำร้ายเธอแบบนี้ ผมไว้ใจเธอเสมอมา แต่ความไว้ใจที่ผมมีให้เธอ

เธอกลับนำไปใช้ในทางที่ผิด นี่คงเป็นอีกเหตุผลที่เธอเปลี่ยนไป แต่นั่นไม่สำคัญหรอก

การกินข้าวคนเดียว การดูหนังคนเดียว การเดินคนเดียว ในช่วงเวลาแบบนี้มันเป็นช่วงที่เจ็บปวดที่สุด

และที่สำคัญ คือ การสูญเสียจุดมุ่งหมายที่จะทำเพื่อเธอคนนั้นมันต้องจบลงก่อนเวลาอันควร

ความรักให้ความสุขกับเราได้ แต่ ความรักก็ทำร้ายเราได้เช่นกัน

จงหันหน้าคุยกัน ก่อนที่จะไม่มีโอกาสได้เจอหน้ากัน ถ้าคุณไม่พูด

และวันนั้นคุณจะต้องเสียใจ ที่ไม่มีเธอคนนั้นอยู่ข้างๆให้คุณได้ดูแลอีก