ขำขำ : ทางไป…สวรรค์…….

     นายดำเป็นชายโสด อาศัยอยู่ในหมู่บ้านแห่งหนึ่งซึ่งห่างไกลความเจริญเป็นอย่างมาก
เมื่อคืนนายดำได้ฝันถึงปู่ของเขาที่เพิ่งเสียไปในฝันเห็นปู่แค่เพียงรางๆ แต่ได้ยินเสียงชัดเจนมาก  ปู่ของเขามาบอกเขาว่าหนาวมากอยากได้ผ้าห่มสักผืนจะได้หายหนาว แล้วก็หายวับไป

      วันรุ่งขึ้นนายดำได้คิดถึงความฝันรู้สึกสงสารปู่ของเขาอย่างมากเขาได้เตรียมผ้าห่มไว้ 1 ผืนแต่เกิดปัญหาเสียก่อนปัญหาคือเขาลืมถามปู่ไปว่า จะส่งผ้าห่มให้ปู่ได้อย่างไรปู่ถึงจะได้รับและได้หายหนาวเสียที

         คิดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แล้วเขาก็นึกได้ว่าปู่ของเขาเป็นคนดีตอนนี้น่าจะอยู่บนสวรรค์
คิดได้ดังนั้นเขาก็เข้าไปแต่งตัวและหยิบผ้าห่มออกจากบ้านเพื่อที่จะหาทางไปสวรรค์ตลอดทั้งวันเขาเจอใครที่เดินผ่านมา หรือเดินผ่านบ้านใครเขาก็จะถามถึงทางไปสวรรค์
แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่มีใครให้คำตอบได้นายดำเดินมาตามทางอย่างคนสิ้นหวังนึกสงสารปู่จับใจที่ไม่สามารถช่วยอะไรได้

     แล้วเขาก็ได้หยุดเดินทางมานั่ง อยู่หน้ากระท่อมหลังหนึ่งแล้วถอนหายใจอย่างคนปลงตกแต่แล้วเขาก็ได้ยินเสียงคุยกันดังออกมาจากในกระท่อมหลังนั้น

‘พี่ทนไม่ไหวแล้ว พี่จะพาน้องไปสวรรค์แล้วน่ะ’

‘เอาเลยจ๊ะพี่ น้องพร้อมแล้ว เราไปกันเลย’

นายดำได้ยินดังนั้นจึงรีบวิ่งไปถีบประตูกระท่อมทันทีและเอ่ยขึ้นเสียงดังว่า
‘เดี๋ยวก่อนอย่าเพิ่งไป ฉันฝากผ้าห่มไปให้ปู่ฉันด้วย’ สองผัวเมียอ้าปากค้าง

ในขณะที่นายดำได้บอกชื่อและนามสกุลปู่เสร็จสรรพและเอ่ยขอบคุณก่อนออกมาจากกระท่อมและพูดกับตัวเอง เบาๆว่า

‘มิน่าล่ะปู่กูถึงหนาวก็คนไปสวรรค์เขาแก้ผ้ากันไปทั้งนั้น’