เพราะไม่ใช่เราที่แย่ที่สุดในโลก

เราอาจรู้สึกว่าแย่กว่าคนอื่น ๆ ....
เมื่อได้เห็นใครที่ดีหรือเด่นกว่า
แต่เราอาจดีกว่าคนเป็นจำนวนมาก
ถ้าได้เห็นคนอื่น ๆ ที่แย่กว่า
ไม่มีอะไรที่แย่ที่สุดในชีวิต
ถ้าหากไม่สรุปความคิดเอาเองว่า...ฉันมันแย่ที่สุด?

ความรู้สึกที่จำเจอยู่กับงานที่ซ้ำซาก ชีวิตที่วนเวียนไปอย่างเดิม ๆ ทุกวี่ทุกวัน
ตื่นเช้าขึ้นมาแต่งตัวไปทำงาน เสร็จงานก็กลับบ้านเพื่อพักผ่อน
วนอยู่อย่างนี้วันแล้ววันเล่า...ซ้ำแล้วซ้ำเล่า...

เราอาจจะเคยรู้สึกหรือสัมผัสกับบรรยากาศอย่างนี้มาบ้าง
พอ ๆ กับชีวิตของผมที่เคยรู้สึกอย่างนี้เหมือนกัน
แต่ผมจะเปลี่ยนความคิดนี้ได้โดยไม่ใช้วิธีการผิด ๆ
เพื่อหนีความซ้ำซากจำเจนี้

ผมมักจะใช้เวลาตอนที่นั่งรถเดินทางไปทำงานหรือจะไปทำธุระที่ไหน ๆ ก็ตาม
ให้เป็นทางออกของชีวิตและสร้างกำลังใจให้แก่ตัวเองเสมอ
นั่นคือผมจะไม่ละสายตาและจะไม่หยุดความคิดของตัวเองอยู่ภายในรถเท่านั้น
แต่จะกวาดสายตามองสิ่งที่อยู่รอบ ๆ ตัว
ตามท้องถนนกับเส้นทางที่เดินทางผ่านไป
โดยเฉพาะชีวิตของผู้คนที่อยู่ในสภาพที่ย่ำแย่และลำบากกว่า

การได้เห็นคนบางคนที่นอนฟุบอยู่แถวป้ายรถเมล์หรือตามฟุตบาธข้างถนน
หรือบางครั้งก็เห็นคนเฒ่าคนแก่ทั้งสามีภรรยามาเดินพยุง
จับมือถือแขนกันด้วยวัยใกล้ฝั่ง แทนที่จะได้พักผ่อนอยู่กับบ้าน
แต่ต้องมาเดินเป็นวณิพกกับกำลังวังชาที่เหลือน้อยเต็มที
เพียงเพื่อแลกกับเงินไม่กี่ตังค์ วันหนึ่ง ๆ จะได้สักเท่าไหร่

สิ่งที่เห็นนี้เป็นเรื่องราวที่ตัวเองไม่เคยลืม
เพราะว่ามันทำให้ตระหนักและคิดอยู่เสมอว่า...คนที่แย่กว่าเรายังมีเยอะมาก
ไม่เพียงเฉพาะในสังคมที่เห็น แต่ยังมีคนอีกมากมายทั่วโลก
ซึ่งไม่มีอาหารจะกินสักมื้อหนึ่ง

เมื่อคิดอย่างละเอียดถึงความลำบากของคนอื่น
เราก็จะได้มองเห็นขุมทรัพย์ที่แอบซ่อนอยู่ในชีวิตของตัวเอง
เพราะมีบางครั้งเหมือนกันที่ตัวเรามักจะลืม
และมองแต่ตัวเองว่าชีวิตฉันแย่
จนกลายเป็นการสร้างอาการท้อแท้ต่อชีวิตตามมา 
 
แม้งานที่เราทำจะน่าเบื่อแค่ไหน...
ก็ยังดีกว่าคนเป็นจำนวนมากที่ไม่มีโอกาสได้ทำงาน
หรือคนจำนวนมากที่กำลังตกงาน.....
อาหารที่ได้กินอาจซ้ำ ๆ ในแต่ละมื้อ...ก็ยังดีกว่ากันเยอะ....
เพราะยังมีคนมากมายบนโลกนี้ที่ไม่รู้ว่า...วันนี้จะมีอะไรกิน...
บ้านที่ได้อาศัยอยู่อาจคับแคบไปบ้าง...
แต่คงไม่แย่ไปกว่าคนเป็นจำนวนไม่น้อย
ที่จะต้องอาศัยนอนอยู่ป้ายรถเมล์หรือข้างถนน

......คุณลองสังเกตชีวิตคนอื่น ๆ บ้างซิ....แล้วจะรู้ว่า....
ความจริงแล้วชีวิตที่แย่ที่สุด...มันเกิดมาจากความคิดที่ว่า...
.ตัวเองแย่ที่สุด หากไม่มองถึงคนที่แย่กว่า
แต่ชีวิตที่ดีที่สุดคือการมองเห็นส่วนดีและพอใจในชีวิตที่เหลืออยู่?.