กระดานอาถรรพณ์

กระดาน อาถรรพ์

เรื่องนี้ ถูกเล่าออกอากาศในรายการ The Shock เมื่อวันที่ 21 ก.ค. 50 ที่ผ่านมา คนเล่าเรื่องนี้เค้าชื่อคุณเบิร์ดนะครับ คือวันนึงมีเพื่อนคุณเบิร์ดโทรมา ให้ไปงานศพพ่อของเค้า ที่วัดแถวๆ เทเวศร์ วัดนี้เค้าว่า กันว่าต้องมีเส้นสายพอสมควรถึงจะเอาศพมาตั้งได้ คุณเบิร์ดก็ได้ไปร่วมงานศพพร้อมกับเพื่อนๆ กลุ่มหนึ่ง จนฟังสวดเสร็จแขกก็ทยอย กลับ แต่คุณเบิร์ดกับเพื่อนๆ ยังนั่งคุยกับเพื่อนที่เป็นลูกคนตายซักพัก ระหว่างนั้นฝนก็ตกลงมาจนกลุ่มคุณเบิร์ดยังกลับบ้านไม่ได้ ระหว่างที่นั่งรอฝนหยุดอยู่นั้น กลุ่มเพื่อนๆ คุณเบิร์ดก็เกิดความ คะนอง มีคนนึงชื่อเอก พูดทำนองเล่นๆ ว่า งานนี้ไม่ค่อยดีเลยเนอะ เลี้ยงแค่เอแคร์ ถ้าเป็นงานศพเรานะ เราจะเลี้ยงเอสแอนด์พีเลย หลังจากนั้น มีเพื่อนอีกคนหนึ่งมองไปเห็นกระดานหน้าศาลา (กระดานที่ไว้ใช้เขียนชื่อคนตาย เวลาสวดใครเป็นเจ้าภาพวันไหนฯลฯ) ซึ่งคุณเบิร์ดเค้าลองให้ผู้ฟังและพี่ป๋องสังเกตดูว่าแทบทุกวัดกระดานพวกนี้จะไม่มีใครทิ้งชอล์คไว้เลย ไม่มีแต่แต่เศษที่ตกตามพื้น เวลาเขียนมักจะให้เจ้าหน้าที่ของวัดเท่านั้นเป็นผู้เขียน และเขียนแล้วก็มักจะเก็บชอล์คไว้อย่างมิดชิด แต่เพื่อนของคุณเบิร์ดคนนึงวิ่งหายไปซักพัก แล้วไปหามาได้ ซึ่งไม่รู้ไปหามาจากไหน แล้วก็เอามาเขียนเล่นเป็นชื่อจริงและ นามสกุลจริงของคนชื่อเอก แทนที่คนชื่อเอกจะโกรธกลับบอกว่า เฮ้ย!!! มึงเขียนนามสกุลกูผิด จริงๆ มันต้องแบบนี้ แล้วเอกก็ไปแก้ ชื่อให้ถูกต้อง ด้วยการลบตัวการันด์ ด้วยความคะนองที่ยังไม่จบ เพื่อนคนนั้นก็เลยเขียนทั้งวันตาย วันเผา เอกก็ให้ความร่วมมือด้วยการ เล่นตอบ เอกบอกว่า โห ไม่เอา ไม่ตายวันนี้หรอก (วันที่เพื่อนเขียน) กูตายวันนี้เดี๋ยววันจันทร์พวกมึงก็ไม่มางานกู แล้วเอกก็เอา โทรศัพท์มาดูปฏิทินแล้วบอกต่อว่า เอาวันนี้ดีกว่า 14 สิงหาคม 49 แล้วอีก 7 วันก็เผา วันที่ 20 ส.ค. 49 ตอนนั้นก็ยังไม่มีใครคิดอะไร ต่างคิดกันว่าเป็นเรื่องขำๆ แล้วก็ได้เขียนตามที่เอกบอกจนครบ มีทั้งชื่อ นามสกุล วันตาย วันเผา ครบถ้วน หลังจากนั้นผ่านมาได้ซักพัก คนชื่อเอกก็โทรมาหาคุณเบิร์ด เล่าให้ฟังว่าช่วงนี้เค้าเหนื่อยเหลือเกิน นอนไม่ค่อยหลับ แล้วก็ฝันแปลกๆ บ่อยมาก เค้าจะฝันทำนองว่าจะมีคนมาพาเค้าไปที่ไหนไม่รู้ คล้ายๆ กับวัดที่เคยไปงานศพพ่อเพื่อน เค้าบอกว่าเค้า ก็เดินตามคนๆ นั้นไป เค้าบอกว่าเค้าได้เจอคนมากมาย เค้าเข้าไปพูดด้วยแต่ก็ไม่มีใครคุยกับเค้าซักคน เอกบอกว่าเอกฝันทำนองนี้หลายครั้ง คุณเบิร์ดก็บอกว่าคงทำงานเหนื่อย วันนี้ให้มานอนที่บ้าน เดี๋ยวจะเปิดแอร์ให้นอน ตอนกลางคืนเอกก็มานอน แล้วตอนเช้าเอกก็ปลุกคุณเบิร์ดตั้งแต่ 6 โมงเช้า ทั้งๆ ที่เอกเป็นคนขี้เซาและตื่นสายมาก (คุณเบิร์ดบอก) เอกเล่าให้ฟังว่า ระหว่างที่นอนหลับ รู้สึกเหมือนฝันว่ามีคนมาลากเค้าออกจากเตียงไป ไปคล้ายๆ ที่เดิม แล้วก็เหมือนเดิม คือคุยกับใคร ก็ไม่มีใครคุยด้วย คราวนี้เค้าบอกว่าเค้ารู้สึกไม่ดีเค้าเลยวิ่งหนีคนที่พาเค้าไปจนตื่น ในระหว่างที่เล่าคุณเบิร์ดถามว่าแขนไปโดนอะไรมา (คุณเบิร์ดเหลือบไปเห็นแผลที่แขนเอก) เอกบอกว่าก็ล้มตอนที่วิ่งหนีมา เนี้ยแหละ และตอนวิ่งมาก็ใส่รองเท้าสีแดงของแฟนคุณเบิร์ดที่อยู่หน้าห้องไปด้วย วิ่งจนรองเท้าขาด คุณเบิร์ดก็ยังไม่คิดอะไร นึกว่าเอก คงเพลีย อยู่มาวันนึง กลุ่มเพื่อนคุณเบิร์ดก็ได้ไปเที่ยวกันแถวๆ รัชดา ซึ่งในกลุ่มนั้นก็มีเอกอยู่ด้วย ซึ่งก็ได้ตกลงระหว่างเบิร์ดกับเอกแล้ว ว่าคืนนี้เอกจะขับรถให้เบิร์ด แล้วก็จะไปนอนที่บ้านเบิร์ด เพราะว่าเอกจะเป็นคนที่ไม่ค่อยดื่ม ระหว่างทางขากลับคุณเบิร์ดก็สังเกตเห็นว่า เอกเหมือนคนที่เหนื่อยมากๆ ทั้งๆ ที่เวลาอยู่กับเพื่อนเอกจะเป็นคนที่เฮฮามาก แล้วเอกก็ได้บอกว่าวันนี้เค้าจะไปนอนกับแฟนดีกว่า เพราะเค้ารู้สึกไม่ค่อยดี เบิร์ดก็ไม่ได้ว่าอะไร จนถึงประมาณตี 4 ในคืนเดียวกัน ก็มีโทรศัพท์จากแฟนเอกโทรมาหาเบิร์ด มาบอกว่าเอกล้มที่หน้าห้อง ตอนนี้อยู่ที่โรงพยาบาล พระราม 9 เบิร์ดก็รีบไปในทันที แต่ก็ไม่ทันแล้ว เพราะเอกเสียแล้ว หมอบอกว่าเอกมีอาการคือปอดแฟบไปข้างหนึ่ง คือเป็นโรคอะไร ซักอย่าง แต่ที่น่าแปลกคือเอกก็ไม่ดื่มและไม่สูบบุหรี่ แล้วที่สำคัญ วันนั้นมันคือวันที่ 13 ส.ค. 49 ก่อนวันที่เขียนในกระดานเพียง 1 วัน แต่ตอนนั้นทุกคนก็ยังไม่คิดอะไร เพราะลืมเรื่องกระดานกันไปหมดแล้ว ในระหว่างที่ทุกคนกำลังวุ่นวายอยู่กับเรื่องการตายของเอก ก็ไม่มีใครนึกถึงเรื่องกระดาน เพราะทุกคนต่างก็ลืมไปหมด เบิร์ดก็ กำลังติดต่อกับญาติของเอก เพราะตอนนี้พ่อแม่เอกอยู่ที่ออสเตรเลียหมด เบิร์ดนึกขึ้นมาได้ว่าเอกมีป้าอยู่คนหนึ่งอยู่แถวลาดพร้าว เบิร์ด ก็ได้ติดต่อไป ในระหว่างนั้นเบิร์ดก็ได้หาวัดที่จะเอาศพเอกไปตั้งด้วย แต่ที่แปลกก็คือเบิร์ดหาวัดไม่ได้เลยซักวัดเดียว (เบิร์ดอยู่แถว ห้วยขวาง) วัดแถวห้วยขวางก็ไปดูมาหมด บางวัดเบิร์ดก็สนิทกับเจ้าอาวาส แต่ก็ยังไม่ได้เต็มทุกวัน ในระหว่างที่เบิร์ดกำลังเครียดอยู่ ก็มีโทรศัพท์มาจากป้าเอกบอกว่าหาวัดได้แล้ว โดยเพื่อนของป้าเค้าหาให้ โดยใช้เส้นของเพื่อนป้า เบิร์ดก็ดีใจที่หาวัดได้ ก็ถามว่าวัดไหน แล้วที่ป้าบอกมาก็คือวัดเดียวกันกับพ่อเพื่อนที่ตาย และที่สำคัญศาลาเดียวกัน (ศาลาที่ไปเขียนกระดานเล่น) ตอนนี้ทุกคนเริ่มคิดถึงเรื่องกระดานแล้ว เพราะอะไรมันจะบังเอิญขนาดนี้ เพื่อนทุกคนก็มางานศพของเอก ก็ได้มานั่งคุยกันถึง เรื่องของกระดาน แล้วก็มีการกำหนดวันเผาของเอก ซึ่งก็เป็นวันที่ 20 ส.ค. 49 (วันที่เอกกำหนดไว้) ตรงกับที่เขียนไว้เป๊ะ เบิร์ดกับ เพื่อนๆ ก็ได้มีการนำดวงของเอกไปดูหมอมาหลายที่ แล้วแทบทุกที่ก็จะบอกคล้ายๆ กัน คือ เอกยังไม่ตาย แต่ช่วงนี้จะต้องอยู่อย่าง ลำบาก จะทำอะไรก็ไม่ขึ้น ในระหว่างนั้นเบิร์ดเล่าว่า เอกมาเข้าฝันบ่อยมาก บางทีก็มาเข้าฝันให้เพื่อนที่ยืมเงินเอาเงินมาคืน เอากางเกง ยีนส์มาคืน บางทียามที่บริษัทเอกก็เห็นเอกทำงานจนถึง 4 ทุ่ม ทั้งๆ ที่เอกเป็นคนเช้าชามเย็นชาม คือ กลับ 5 โมงเป๊ะทุกที และแฟน เบิร์ดก็ถามว่า เบิร์ดเอารองเท้าสีแดงให้ใครใส่ไป ทำไมรองเท้าขาด (ที่เอกเคยเล่าให้ฟังว่าใส่วิ่งหนีในความฝัน) เคยมีพระให้ความเห็น เรื่องนี้ว่า เอกอาจจะยังไม่ถึงที่ตาย แต่มาเขียนให้ตัวเองตาย ก็เลยยังไม่ได้ไปไหน ต้องชดใช้กรรมให้หมดก่อน หรือถ้าอยากให้ไปดี ก็ต้องใช้กุศลแรง คือการบวช เบิร์ดกับเพื่อนๆ ก็ได้รวมตัวกันลาพักร้อน แล้วก็บวชให้เอก จนทุกวันนี้ก็มีบ้างที่เอกมาเข้าฝัน แต่ก็น้อย กว่าเมื่อก่อนแล้ว