เรื่องจริงในพม่าที่คุณอาจไม่รู้

หน้าแรกTeeNee อาหารสมอง อาหารสมอง เรื่องจริงในพม่าที่คุณอาจไม่รู้

'พม่า'ประเทศเพื่อนบ้าน ที่เป็นสังคมปิดมานานหลายปี ล่าสุดเพิ่งเปิดประเทศ และมีการเลือกตั้งไป

และเมื่อต่อไปเรากำลังจะเข้าร่วมเป็น ประชาคม อาเซี่ยน กันแล้ว เราก็ควรจะต้องเรียนรู้เรื่องเล็กๆน้อยๆของเขา บ้าง อย่างสุภาษิต ที่ว่า 'รู้เขารู้เรา รบร้อยครั้ง ชนะ ร้อยครั้ง'นะจ๊ะ!!

สกุลเงินของพม่าคือ kyat อ่านว่าจ๊าด

เมื่อก่อน 1 จ๊าดเท่ากับสองบาทไทย

ตอนนี้ 100 จ๊าด เท่ากับ 3 บาทไทย

พม่ามีสกุลเงินพิเศษเป็นของตัวเองคือ สกุลเงิน FEC

ในประเทศพม่า 1 FEC มีค่าเท่ากับ 1USD

นอกประเทศพม่า 1 FEC เท่ากับกระดาษธรรมดา

FEC เป็นหน่วยเงินที่คิดขึ้นมาเพื่อหา USD เข้าประเทศ

แบงค์พม่า แบ่งเป็น 50,100,500,1000 เมื่อก่อนนั้น แบ่งเป็น 10,50,75,100,200,500,1000

พม่าไม่มีเอทีเอ็ม พม่ามีธนาคารนะ แต่คนนิยมเก็บเงินกันเองที่บ้านมากกว่า

รถยนต์ที่วิ่งอยู่ในประเทศพม่าทั้งหมดเป็นรถยนต์มือสอง

รถยนต์หนึ่งคัน บังคับให้เติมน้ำมันแค่เดือนละ 6 แกลลอนเท่านั้น

พม่าขับรถเลนส์ซ้าย

พม่ามีไฟแดงที่บอกเวลาถอยหลังตั้งแต่สิบปีที่แล้ว

คนพม่านิยมข้ามสะพานลอยมากกว่าคนไทย...เพราะรถขับกันโหดมาก

พม่าก็มีมือถือใช้ เครื่องโทรศัพท์ราคาพอๆ กับเมืองไทย แต่ราคาเบอร์มือถือแพงมาก

ราคาเบอร์มือถือ (รายเดือน)นั้นอาจจะพุ่งถึงกว่าแสนบาทเงินไทย อ่านไม่ผิด หนึ่งแสนบาทไทย

เบอร์มือถือ (รายเดือน) ที่พม่าก็เหมือนกับอสังหาริมทรัพย์บ้านเรา

ยกตัวอย่างง่ายๆ ว่า รัฐบาลออกเบอร์มาให้ประชาชนใช้ 100 เบอร์ จะไม่มีการผลิตเพิ่ม

100 เบอร์นั้นก็เปลี่ยนมือไปเรื่อยๆ ซื้อขายกันเอง แน่นอนเป็นใครก็โก่งราคา

เพื่อนพม่าบอกว่า บิลแจ้งค่าใช้บริการที่นี่มักจะช้าเสมอ..เฉลี่ยแล้วสองเดือนมาที

ในขณะที่เมืองไทยมี วันทูคอลใช้ พม่าก็มีนะ

เบอร์มือถือ (เติมเงิน)ที่พม่าสนนราคาอยู่ที่เบอร์ละ 20 USD

ไม่ต้องปวดหัวกับโปรโมชั่นเพราะไม่มี

โทรออกราคานึง รับสายราคานึง รับก็เสียเงิน

เบอร์ (เติมเงิน) ที่ว่ามีอายุใช้งานประมาณ 3 เดือน

หากใช้ครบเวลา หรือใช้เงินหมด ก็ไม่ต้องเสียเวลาหาซื้อบัตรมาเติมเงินนะ เพราะต้องซื้อเบอร์ใหม่เลย ซื้อใหม่และต้องโทรบอกเพื่อนทั้งหมดใหม่

มือถือพม่าส่ง SMS ได้ ถึงที่หมายด้วย...บางทีก็หลักนาที บางทีก็เป็นวัน

สัญญาณมือถือที่พม่า เปลี่ยนแปลงบ่อยพอๆ กับอีควอไลเซอร์บนเครื่องเสียง

พม่าไม่ต้องรณรงค์ขับไม่โทร...เพราะถ้ารถวิ่งเร็วหน่อย สัญญาณจะขาด

เด็กวัยรุ่นพม่าก็บ้ามือถือเหมือนกับเด็กเมืองสยาม เพราะเห็นไอโฟนที่พม่าบ่อยพอๆ กับเดินอยู่ในสยามพารากอน

ชุดนักเรียนพม่าเป็นเสื้อเชิ้ตสีขาวและโสร่งสีเขียวอ่อนๆ

โรงเรียนพม่ามีแค่ สิบชั้น

โรงเรียนพม่าเรียนแค่ครึ่งวัน แต่ครึ่งวันที่เหลือจะต้องไปหาเรียนพิเศษเอาเอง

นักเรียนพม่าเรียนหนังสือโหด และหนักกว่าเด็กไทยมากนัก

การศึกษาพม่ายังเป็นแบบท่องจำอยู่

ท่องจำในที่นี้คือ ท่องทุกตัวอักษร ทั้งหน้า และทั้งเล่ม

มหาลัยพม่าตอนนี้ปิดอยู่ ซึ่งนับปีนี้ก็คงจะร่วมๆ สี่สิบปีแล้ว

มีแค่ไม่กี่คณะทีเปิดเรียน...ซึ่งจำไม่ได้แล้ว คือคณะอะไรบ้าง

Toefl Toeic เป็นอะไรที่เด็กพม่าไม่สอบกัน เพราะง่ายไป

เด็กพม่าสอบ GCE กันมากกว่า

ข้อสอบภาษาอังกฤษ GCE มีแค่ห้าข้อ คือ เขียนเรียงความในหัวข้อที่กำหนด เขียนแบบฟรีสไตส์ หนึ่งหน้ากระดาษ

ห้างพม่าไม่ใหญ่เลย โลตัสบ้านเรายังใหญ่กว่า

เมืองไทยมี dunkin donut พม่าก็มี J donut อร่อยเหมือนๆ กัน

พม่าถูกคว่ำบาตรโดยอเมริกามานามนมละ

โค้ก เป๊ปซี่เลยมีราคาแพงมาก (แพงกว่าเมืองไทยซะอีก) และเป็นแค่สินค้าตู้โชว์ซะมากกว่า

พม่ามีน้ำอัดลมเองชื่อ star cola, Fantasy, max ที่สำคัญคือซ่าสะใจมาก

พม่าจ่ายไฟเป็นช่วงเวลา

เช่นวันนี้ มีไฟใช้ตั้งแต่ 8โมงเช้า ถึง 5โมงเย็น วันพรุ่งนี้ มีไฟตั้งแต่ 6โมงเย็นถึง 8โมงเช้าจึงไม่ต้องแปลกใจที่จะหาน้ำเย็นๆ ดื่มลำบาก เพราะตู้เย็นไม่ทันจะเย็นก็โดนตัดไฟ

ไม่ต้องห่วงเรื่องทีวี เพราะพม่ามีทีวีแค่สองช่อง แน่นอนว่าควบคุมโดยทหาร

และหนึ่งในสองช่องที่ว่า ไม่ชัด!

อินเตอร์เนตพม่าช้ามาก! ถ้าซื้อชั่วโมงอินเตอร์เนตมาที่บ้านก็ราคาแพงมาก

พม่าเข้า hotmail ไม่ได้ แต่เข้า gmail ได้

เข้าเว็บบล็อกต่างๆ ไม่ได้

เวลาสั่งข้าวแกงที่พม่า...เราสั่งแต่แกง เพราะข้าวฟรี กินไม่อั้น แถมน้ำพริกอีกตังหาก

โยเกิร์ตพม่าอร่อยมาก

มะตะบะพม่าอร่อยมาก

น้ำอ้อยคั้นสดพม่าสุดยอดมาก

เมืองไทยคั้นน้ำอ้อยสดเต็มที่ก็สองสามครั้ง

พม่าคั้นน้ำอ้อยสดสองแท่ง สิบสามครั้ง!

น้ำอ้อยที่นี่เลยสดอร่อย และได้น้ำได้เนื้อ...ซากอ้อยจริงๆ