เธอเคยรู้สึกเหมือนฉันบ้างไหม
ทั้งที่เราก็อยู่ในโลกใบนี้มาตั้งแต่เกิด
เห็นว่าทุกอย่างก็ดำเนินไปเหมือนเดิม
ไม่ว่าจะเป็นพระอาทิตย์ขึ้นหรือตกดิน
ฝนตก,ฟ้าร้อง,หน้าหนาว,หน้าฝนฯ
แต่พอเรามีใครสักคนมาร่วมอยู่ในเวลานั้นๆ
ทุกย่างกับเปลี่ยนไปจากเดิม.........................
ในวันที่เรามีความรัก ............
การตื่นลืมตาในตอนเช้ามันช่างมีความสุข
เพราะมีใครให้คิดถึง...และเค้าก็คงคิดถึงเรา(มั้ง)
อยากให้เวลามีมากกว่า24ชั่งโมงต่อวัน
ไม่รู้สึกเหนื่อยกับสิ่งใด แถมใจกล้ากว่าปกติที่เคยเป็น
มองอะไรก็ดูสวยงาม สดใส หัวใจพองโตทุกครั้งที่คิดถึงเค้า
ในวันที่ความรักโบยบินหนีไป.................
แค่การตื่นลืมตามันก็ช่างเป็นเรื่องที่น่ากลัว(ถ้าต้องคิดถึงเค้า)
เหมือนนาฬิกาชีวิตมันหยุดลงพร้อมกับรักที่หายไป
ทำให้ปล่อยเวลาที่มีค่าสูญเปล่าไปกับการคร่ำครวญ
โลกมันดูว่างเปล่า หมดกำลังใจที่จะทำสิ่งที่เคยทำตั้งแต่เกิด
แค่การจะกินให้อิ่ม.......นอนให้หลับ มันดูช่างยากเย็น
การที่ต้องใช้ชีวิตคนเดียวเหมือนตอนก่อนมีเค้า
ก็ดูมันช่างหดหู่...และหมดกำลังใจ...ไร้เรี่ยวแรง
ทั้งที่โลกยังคงหมุน พระอาทิตย์ยังขึ้นและลง
แต่ทุกวันที่พระอาทิตย์ลับขอบฟ้า เป็นเวลาของความเหงา
ทั้งที่มีอะไรต้องทำมากมาย,,,,และมีผู้คนมากมาย
แต่ใจฉันมันยังคงมีปมเล็กๆที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด
วันนี้อาจเข้มแข็งกว่าวันที่แรกๆที่เธอมาทิ้งกันไป
วันนี้อาจจะไม่ได้ร้องไห้คร่ำครวญเหมือนในวันนั้น
วันนี้ฉันต้องอยู่เพียงลำพัง ทั้งที่ใจมันไม่แข็งแรง
ก้าวใหม่......ในโลกใบเก่าที่ไม่มีเค้าต่อไปอีกแล้ว
วันนี้ที่มุมมองความรักมันเปลี่ยนไป
ความรัก อาจต้องใช้สมองพร้อมกับหัวใจ
การเผื่อใจ รับความผิดหวังก็มีส่วนสำคัญ
การรักตัวเอง และเห็นค่าในตัวเองยิ่งสำคัญมาก
เพราะถ้าเรายังไม่รักตัวเองและปกป้องตัวเอง
เพราะในวันที่เราเสียใจที่สุด ใครก็ช่วยไม่ได้
ถ้าเราไม่พยายามช่วยตัวเองให้เจ็บน้อยที่สุด
ก้าวใหม่ของฉันในวันนี้........
เหมือนเด็กเพิ่งหัดเดิน ล้มลุกคลุกคลานในบางวัน
ร้องไห้แบบไร้เหตุผลในบางเวลา..และบางวัน
แต่ฉันมันมั่นใจว่าอีกไม่นาน ฉันจะเดินอย่างมั่นคง
เครดิต คนผ่านทาง
กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
