ผมคิดอยู่นานมากกว่าควรเล่าเรื่องราวเรื่องนี้ดีหรือไม่ มันเป็นความอึดอัดอยู่ในใจมานานหลายปี ผมขอแทนตัวเธอว่า “บี” และแทนน้องชายของผมว่า “ซี”
เรื่องราวเกิดขึ้นเมื่อผมได้พบบีตั้งแต่เมื่อยังเด็กอยู่ เธอหลงรักผมตั้งแต่ยังเด็กโดยที่ผมนั้นไม่เคยรู้เลย เวลาผ่านไปเป็น10ปี ผมได้เจอเธออีกครั้ง เนื่องจากเคยสนิทกันมาก่อนทำให้เรายิ่งสนิทกันเร็วขึ้น เธอได้เผยความในใจว่าเธอรักผมมานานแล้ว บวกกับตอนนั้นผมเองยังไม่มีใคร ผมจึงตัดสินใจคบกับเธอ เมื่อเวลาผ่านไป 2 ปี ผมยิ่งรู้ใจตัวเองว่าผมไม่ได้รักเธอ แบบที่เธอรักผมเลย และตอนนั้นผมได้เจอผู้หญิงที่ผมถูกใจ ผมจึงเลิกกับเธอ (ตลอดระยะเวลาที่คบกับเธอ ผมไม่เคยมีอะไรเกินเลยกับเธอเลย) เธอหายไปจากชีวิตของผมหลายปี ผมเองก็ยอมรับว่ายังคิดถึงบีอยู่เสมอ ไม่ใช่ในฐานะแฟน แต่ที่คิดถึงบี เพราะเรื่องราวดี ๆที่บีทำให้กับผม แบบที่ไม่เคยมีใครยอมทำให้ผมขนาดนี้ รวมถึงความรู้สึกผิดที่ผมเคยทำไม่ดีกับบีไว้
จนเวลาผ่านไป3 ปี ผมก็เลิกกับแฟนของผม ด้วยเหตุผลส่วนตัว แต่ครั้งนี้ผมไม่ได้มีใครใหม่ ผมได้กลับไปพูดคุยกับบีอีกครั้งในฐานะเพื่อน บีเองก็ยังคงมีความหวังว่าผมจะกลับไปคบกับบีอีกครั้งในฐานะแฟน จนกระทั้งวันหนึ่ง น้องชายของผม “ซี” ได้ออกไปทำงาน แต่วันนั้นผมหยุดอยู่บ้าน ซีลืมโทรศัพท์มือถือไว้ที่บ้าน มีเสียงข้อความเฟสบุกต์ดังตลอดเวลาเหมือนคนกำลังคุยกันอยู่ ผมจึงหยิบขึ้นมาดู ข้อความที่ผมเห็นทำผมตกใจ เป็นข้อความที่ บีคุยกับซีครับ เธอบอกว่าเธอท้อง!!!! ใช่ครับ เธอท้องกับซี แฟนเก่าของผมเธอมีอะไรกับน้องชายของผมเอง โดยที่ทั้งคู่ไม่ได้รักกัน (ทั้งคู่บอกผมเช่นนั้น) ทั้งคู่มีอะไรกันโดยที่ไม่ได้ป้องกันมานานเป็นปี จนท้อง น้องชายผมที่พึ่งเรียนจบ (ผมส่งเสียให้เรียนจนจบ) ก็ไม่ยอมรับเป็นพ่อเด็ก เพราะตอนนั้นน้องชายผมมีแฟนอยู่แล้ว ซีบอกให้บีไปเอาเด็กออก บียังไม่ยอมเอาออก ผมอยากให้ทั้งคู่แต่งงานกัน ทั้งคู่ไม่แต่ง บีกลัวพ่อแม่รู้เรื่องราว ว่าท้องกับน้องชายผม แบบรักสนุกไม่ได้เป็นแฟนกัน เธอจึงไม่ได้บอกกับทางบ้านเธอ จนเวลาผ่านไป 5 เดือน ท้องของเธอโต เธอไม่เคยบอกใครเลยว่าใครเป็นพ่อเด็ก เรื่องนี้มีเพียงแต่ ผม น้องชายผม และบีเท่านั้นที่รุ้ จนกระทั้งวันหนึ่ง แม่ของบีโทรมาหาผม ด่าผมว่าผมไม่รับผิดชอบบี ทำบีท้องไม่รับ ที่แม่บีโทรมาหาผมและคิดว่าผมเป็นพ่อเด็ก เพราะบีไม่เคยมีแฟน พ่อแม่บีรู้แค่ว่าผมเคยเป็นแฟนบี เลยเดาว่า ถ้าบีจะมีอะไรกับใคร คน ๆ นั้นต้องเป็นผม ผมไม่ได้โต้ตอบอะไร ผมได้เพียงแต่ยอมรับเป็นพ่อของเด็กคนนี้ ใช่ครับ ผมยอมรับเป็นพ่อของเด็กคนนี้ตอนที่โดนแม่บีโทรมาด่าเนียละ ผมไม่สามารถไปบังคับน้องชายของผมให้รับเป็นพ่อเด็กได้ และผมก็ไม่ต้องการให้เด็กคนนี้เกิดมาไม่มีพ่อ หรือตัดขาดจากทางผมไป
หลังจากนั้น ผมก็ดูแลบีอย่างดีทุกอย่าง จนวันที่เธอคลอด เธอได้ลูกชาย ผมเซ็นรับเป็นพ่อเด็ก จากเหตุการนี้ บียิ่งรักผมมากขึ้น แต่ผมสิ ไม่ได้รักบีเลย ผมต้องเป็นพ่อของเด็กคนนี้แทนน้องชาย ยอมเป็นพ่อเด็กคนนี้ เผื่อไม่ให้เด็กคนนี้รุ้สึกขาดความอบอุ่น จนทุกวันนี้ เด็กคนนี้โตจนเข้าเรียนอนุบาลได้แล้ว เรียกผมพ่อ ๆ แต่ใครจะรู้ ผมปวดใจแค่ไหน เด็กไม่ผิด แต่ผมก็ไม่สามารถหาแฟนใหม่ได้ กลายเป็นว่าผมต้องอยู่เป็นสามีปลอมๆกับบี (ผมกับบีก็ยังไม่เคยมีอะไรกัน ) เป็นพ่อปลอม ๆ ของเด็กคนนี้ ส่วนน้องชายผมหรอครับ สุขสบายครับ ทุกวันนี้ จบด็อกเตอร์ไปแล้ว แต่งงานมีความสุขไปแล้ว
1. ถ้าใครจะถามว่าทำไมผมต้องทำแบบนี้ นั้นเป็นเพราะว่า พ่อแม่ของผมตายตั้งแต่ผมยังเด็ก ผมรู้ดีว่า เด็กที่ไม่มีพ่อแม่รู้สึกยังไง และผมก็ไม่ต้องการให้หลานผมเป็นอย่างนั้น
2. ผมกับน้องชายผมไม่ได้อยู่บ้านหลังเดียวกันครับ น้องชายผมหลังจากเรียนจบก็ไปอยู่บ้านแฟนครับ จนแต่งงานกัน
3. ที่ผมมาเล่านี้ไม่ได้ต้องการให้เชื่อ หรือต้องการอะไรจากสังคมครับ ผมแค่อยากระบายครับ เพราะในชีวิตจริงผมก็ไม่สามารถบอกใคร ๆ ได้เลยครับ นี้ก็หลายปีแล้ว
4. ถึงจะยังไงผมก็รักหลานชายผมคนนี้เหมือนลูกแท้ ๆ ของผม
5. ผมรู้สึกว่าน้องชายผมชั่วมาก แต่ก็เพราะเป็นน้องชายผม ผมจึงไม่ทำอะไร เพราะเรื่องนี้ บีก็ผิดด้วย
ขอบคุณครับ
กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
