ความรัก-ความจริง

ความเป็นจริง ก็คือปัจจุบัน วันนี้ก็คือวันนี้ เวลาก็คือเวลา
ทุกสิ่งทุกอย่างในโลกใบนี้ล้วนมีความเป็นไปของมัน
ชีวิตของฉันวันนี้ก็เริ่มต้นเหมือนทุกวันที่ได้ทำ

แต่เช้านี้ ฉันรู้สึกว่ามีบางอย่างที่ผิดปกติในใจฉัน
มันเป็นสิ่งหนึ่งที่เกิดขึ้นมานานแล้ว แต่ฉันเองนี้แหละ
ที่ไม่คิดจะไปยุ่งเกี่ยวกับมันเลย เพราะไม่กล้าที่จะเผชิญ ….ปัญหานี้หรอ
ก็คือการที่คุณได้รักใครสักคน?

ผู้ชายคนหนึ่งที่หน้าตาไม่ได้หล่อมากมายอะไร
การเรียนก็ไม่ได้เก่งกาจนักหนา แต่มีบางอย่างในตัวเค้าที่ฉันสะดุดขึ้นมา
เค้าเป็นผู้ชายที่น่ารัก คนดี สุภาพ แต่ก็นั้นแหละ
มันก็ทำให้ฉันอดคิดไม่ได้ว่า ทำไมฉันจะต้องรักเค้า?
ทั้งๆที่มีคนดีกว่าเค้ามากมายที่ชอบฉัน แต่ฉันก็ไม่เคยสนใจคนพวกนั้นเลย
ฉันเคยคิดอาจจะเป็นเพราะว่า
ฉันรักในสิ่งที่เค้าเป็นไม่ได้รักในสิ่งที่ไม่เป็นเค้า

แต่ในโลกของความเป็นจริงก็คือ
ฉันกับเค้าไม่มีความเหมาะสมกันเลยสักนิด
ในสายตาของคนอื่น เราแตกต่างกันมากในเรื่องของการเรียน ความรับผิดชอบฯลฯ
ซึ่งจะเรียกได้ว่าตรงกันข้ามเลยก็เป็นได้
แต่ฉันก็ไม่ค่อยจะสนใจกับเสียงรอบข้างนี้สักเท่าไรนัก
เพราะนี้มันความคิดของคนอื่นนิ มันไม่ใช่ความคิดของฉัน ฉันจะไม่สนใจ
แต่แล้วมันไม่เป็นอย่างที่ฉันคิด ถึงวันหนึ่งฉันต้องยอมรับว่า
ความเห็นของคนอื่นมันก็มีผลต่อความคิดของฉัน
ฉันไม่ปฎิเสธว่าตลอดเวลาที่ฉันรักเค้า และเค้าก็รักฉัน
ฉันจะไม่คิดถึงความแตกต่างในเรื่องนี้เลย แต่ทำงั้ยได้ล่ะ
ในเมื่อใจหนึ่งเราก็รักเค้า แต่อีกใจหนึ่งก็ต้องคิดถึงความเป็นจริง
ฉันเก็บมาคิดเรื่องนี้มากมายหลายครั้งแล้ว
แต่ก็ยังหาคำตอบให้ใจตัวเองไม่ได้สักที่

จนถึงเช้านี้ เรื่องนี้ก็กลับเข้ามาในใจฉันอีกครั้ง
ฉันได้พบกับคำตอบสำหรับหัวใจฉันแล้ว อาจจะเป็นเพราะว่า "เวลา"
ที่ทำให้ฉันได้พบคำตอบนี้ ฉันตัดสินใจบอกกับใจตัวเองว่า ช่ายฉันยังรักเค้า
และความสัมพันธ์ของเราก็ยังดีด้วยกันเสมอมา แม้ว่าเวลาจะผ่านมานานพอควร
มันยังเป็นอย่างนี้ตลอดเวลาที่เราได้พูดคุยกัน ฉันจะไม่โกหกใจตัวเอง
เพราะฉันคิดเสมอว่าการหลอกตัวเอง
มันเป็นทุกข์มากกว่าการหลอกคนอื่นหลายเท่า
ดังนั้นฉันก็จะยังคบกับเค้าต่อไปเรื่อยๆ
ฉันจะทำตัวกับเค้าเหมือนที่เคยทำตลอดมา เราจะเรียนรู้กันมากขึ้น
แต่ทุกอย่างจะต้องอยู่บนความเป็นจริง
ฉันจะไม่ให้การที่ฉันรักใครสักคนหนึ่งมาทำให้ชีวิตฉันแย่ลงไปกว่าเดิม
เพราะมั่วแต่หลงกับสิ่งที่อาจจะเรียกว่ายังไม่แน่นอน
เพราะจะมีใครรู่ล่ะว่าเค้าคนนี้จะรักเราตลอดไป จะดีกับเราอย่างนี้ตลอดไป

แต่ฉันกลับคิดว่าการที่เรารักใครสักคนหนึ่งมันต้องทำให้ชีวิตเราดีขึ้นสิ
เพราะชีวิตเรามีความสุขที่มีเค้า
ฉันจะไม่รู้สึกเสียใจอย่างที่สุดในการที่วันหนึ่งเราจะต้องจากกัน
เพราะเราทั้งคู่อาจจะเจอคนที่ดีกว่า เพราะทุกอย่างที่เราอยู่นั้น
อยู่บนพื้นฐานของความเป็นจริง ไม่ใช่ภาพความฝันหรือนิยายที่สร้างขึ้น
แล้วต้องมานั่งร้องไห้เสียใจ เมื่อความฝันหรือ

นิยายนี้ได้จบลง ฉันจะทำตามหัวใจแล้วความเป็นจริงในโลกไปพร้อมกัน
เพราะฉันเชื่อว่าถ้านี้คือรักแท้ของเราทั้งคู่ เราก็จะผ่านมันไปด้วยกันได้
แต่ถ้านี้คือมิตรภาพที่พระเจ้าหรือใครสักคนหนึ่งต้องการจะให้เป็น
มันก็คือมิตรภาพของ "ความเป็นเพื่อน" ที่มีค่ามากพอดูเหมือนกัน
ถึงตอนนี้ฉันเลิกคิดแล้ว ทุกอย่างเป็นเหมือนเดิม เรายังคบกันอยู่ แน่นอน
ฉันบอกไม่ได้ว่าอีกนานแค่ไหนที่เรา จะทั้งคู่จะรู้ว่าเค้าจะเป็น "ความรัก
หรือ มิตรภาพของฉัน

" แต่ฉันจะไปกลัวทำไมกันเล่า ในเมื่อทุกอย่างนี้มันสร้างมาจากความเป็นจริง"