นิทานเตือนสติ

 นานวันเข้าก็จะคุ้นเคยไปเอง

           สุนัขจิ้งจอกที่ไม่เคยพบเห็นสิงโตมาก่อน วันหนึ่ง สุนัขจิ้งจอกพบกับสิงโตโดยบังเอิญ มันเห็นสิงโตมีท่าทางสง่างามน่าเกรงขาม ก็รู้สึกกลัวจนตัวสั่น เจอสิงโตครั้งที่สอง แม้ว่าสุนัขจิ้งจอกจะยังคงหวาดกลัวยู่บ้าง แต่ก็ไม่กลัวจนสั่นเหมือนครั้งแรก เจอหนที่สาม ความกลัวของมันหายสิ้น มันใจกล้าถึงกับเดินเข้าไปทักทายปราศรัยกับสิงโต

จุดจบของนักเพ้อฝัน

       เต่าตัวหนึ่งอิจฉาท่าบินงามสง่าของพญานกอินทรี จึงฝันเฟื่องว่า สักวันหนึ่งมันจะบินได้บ้าง คิดเช่นนี้แล้ว เต่าก็เดินทางไปหาพญานกอินทรี พร้อมกับขอให้พญานกอินทรียสอนบิน นกอินทรีบอกมันว่า เต่าเป็นสัตว์ที่บินไม่ได้ แต่เต่ากล่าวหาว่านกอินทรีหวงวิชา กลัวว่าเต่าจะได้ดีเกินหน้า นกอินทรีจนใจ จำต้องโฉบเต่าบินสู่ท้องฟ้าแล้วปล่อยให่มันร่วงตกลงมา ในที่สุดเต้าตัวนั้นก็โหม่งพื้นตายอย่างน่าอนาถ

คติ

1. ผู้ที่ไม่รู้จักตัวเอง ไม่เข้าใจตัวเอง ไม่รู้ความสันทัดจัดเจน ความสามารถของตนเองจะเป็นทุกข์เสมอ การหลับหูหลับตาเลียนแบบผู้อื่นเป็นการหาทุกข์ใส่ตัว และพาชีวิตไปสู่ความวอดวาย

ไล่กวาง เสียกระต่าย

       สิงโตจับกระต่ายป่าที่กำลังนอนหลับอยู่ใต้ต้นไม้ได้ตัวหนึ่ง ขณะที่กำลังจะกินกระต่ายตัวนั้น มันก็เหลือบเห็นกวางตัวหนึ่งวิ่งผ่านไป สิงโตทิ้งกระต่ายทันที ไล่ตามกวางตัวนั่นไป วิ่งไปไกลโขแต่ยังจับกวางไม่ได้ มันจึงวิ่งกลับมายังต้นไม้ที่มีกระต่ายป่านอนหลับอยู่ แต่กระต่ายป่าหนีไปเสียแล้ว สิงโตพูดขึ้นด้วยความเสียใจว่า ?สมน้ำหน้าตัวเองนัก โลภมาก ลาภจึงหาย?

คติ

1. โลภมากลาภมักหาย
2. สิ่งที่มองเห็นอยู่ข้างหน้าเรานั้น อาจไม่ใช่ของเราเสมอไป เพราะฉะนั้นผู้ที่รู้จักพอจึงจะมีความสุขอย่างแท้จริง
3. ไม่ว่าจะทำอะไรก็แล้วแต่ เราควรคำนึงถึงกำลังและความสามารถของตัวเองเป็นหลัก  แล้วจึงเลือกงานที่เหมาะสมกับตัวเองมากที่สุด และตั้งใจทำงานชิ้นนั้นให้ดี อย่าฝันเฟื่อง โดยไม่ยอมเริ่มต้นจากเรื่องเล็ก ๆ ไม่เช่นนั้นจะไม่เช่นนั้น จะไม่ประสบความสำเร็จเลยแม้แต่เรื่องเดียว