สัมผัสเเห่งความทรงจำ...

สัมผัสเเห่งความทรงจำ...

สายลมอันแสนอบอุ่นที่พริ้วไหว
เสมือนหมือที่คอยโอบไหล่ฉะนั้น
โสตประสาทยังสำนึกถึงสำเนียง
เสียงไก่ขันจากที่ไหนสักแห่ง…

ท้องฟ้าอาบไล้ด้วยแสงอาทิตย์
ทอแสงล้อก้อนเมฆดูงามตา…
และยังคงปกคลุมโลกและพืนดิน
ดุจคนรักที่คอยห่วงวใยและคุ้มครองกันและกันเสมอมา…

ภายในใจวนเวียนเฝ้าคิดถึงวันวาน
จิตใจล่องลอยไปไกล..

ไปยังสถานที่ ซึ่งครั้งหนึ่ง
สองดวงใจเคยรักมั่น…
ที่ซึ่งครั้งหนึ่ง เราสองได้เคยเคียงคู่ชิดใกล้
ผูกพันธ์หัวใจไว้แน่นแฟ้น ด้วยความรัก

ก่อนที่ทุกอย่างจะพลันสลายด้วยคำว่าลาจาก
ก่อนที่ทุกสิ่งจะมลายสูญหายดุจปราสาททรายที่พังครืน

ความเจ็บปวดยังเสียดแทงอุกอณู
ความโหยหาอาวรณ์ ยังตรึงติดภายในใจ
ความทุกข์ ทรมานเสมือนแผลเป็นที่ไม่มีวันจางหาย...
แม้สายลมจะโอบกอดเราไว้เพียงใด
ก็ไม่อุ่นใจเท่าสองมือที่เคยโอบเราไว้

แม้จะได้ยินสำเนียงเสียงใดๆก็ตาม
ก็มิเท่าคำหวานที่เธอเคยเอ่ยเอื้อน...

แม้แสงอาทิตย์จะให้ความอบอุ่นเพียงใด
ก็ไม่เหมือนหนึ่งในความรักที่เธอเคยมีให้...

และแม้ท้องฟ้าจะคอยโอบอุ้มคุมผืนดินไว้
ก็มิเท่าความห่วงใยที่เธอเคยอุ้มโอบไว้…

ไม่ว่าวันคืนจะเนิ่นนานผันผานเพียงไร
ไม่ว่าลมหายใจจะมีอยู่หรือไม่

ฉันจะยังคงรัก และรอเธอ แบบนี้ตลอดไป...


http://www.youtube.com/watch?v=50Z7OA--pNA

ขอบคุณที่มา  ::  soccersuck.com