นาวาธรรมนำปัญญา
“ยานเอ๋ย ยานนาวา
เครื่องนำพาชีวิตคนพ้นภัยผอง
ผู้ข้ามน้ำหวังลุฝั่งดังใจปอง
หากไร้ยานก็คงต้องสบผองภัย
เปรียบชีวิตมีความรู้คู่ธรรมเลิศ
จะก่อเกิดประเสริฐสิ่งอันยิ่งใหญ่
ย่อมนำคนพ้นทุกข์สุขกายใจ
ไร้ความรู้คู่ธรรมไซร้เหมือนไร้ยาน”
แก่นกิ่งใบธรรม
“ในโลกที่มืดมนทุกหนแห่ง
ยังมีแสงธรรมสวัสดิ์ส่องรัศมี
ส่องคนสัตว์ที่มืดทุกข์คืนยุคกลี
ส่องทุกที่ให้สว่างดุจกลางวัน
แสงนั้นคือสันติธรรมอำนวยโชค
ให้หมดโศกสิ้นทุกข์เป็นสุขสันต์
พระพุทธองค์ตรัสรู้ธรรมอนันต์
เพียงแปดหมื่นสี่พันขันธ์ที่สอนคน
เพราะพุทธธรรมเป็นปรมัตถ์สัจบท
ยากปุถุชนจะรู้รสตามนุสนธิ์
แต่คงมีคนบาปน้อยในกมล
เมตตาจึงสอนสุชนให้พ้นภัย”
“เหมือนใบไม้ในมหาวนาพฤกษ์
มีมากสุดคำนึงนึกจะนับไหว
แต่พระองค์หยิบมาชี้ไม่กี่ใบ
เฉพาะที่จะรู้ได้เข้าใจกัน
จากวันนั้นถึงวันนี้กี่ปี่แล้ว
อริยสัจคือแก่นแก้วพฤกษาสรรค์
ส่วนทานศีลสมาธิปัญญานั้น
คือกิ่งใบเปลือกสำคัญแห่งพฤกษ์ธรรม”
สมาธิภาวนา
“ในชีวิตประจำวันอันสับสน
ด้วยเรื่องคนและเรื่องการงานทั้งหลาย
ทำให้เครียดให้ขุ่นข้องหมองใจกาย
ส่งผลร้ายแกชีวิตมากพิษภัย
ธรรมชาติสอนใจให้เราคิด
โลกมืดมิดแล้วรุ่งสางสว่างใส
เมื่อมีเครียดคงมีคลายให้หายไป
จึงควรใช้กรรมฐานพุทธวิธี
หลับตาลงปลงใจให้สนิท
หลับแต่ตาแต่ดวงจิตผุดผ่องศรี
หายใจเข้าหายใจออกบอกความมี
กำหนดจิตไว้ที่ ตนเองรู้… ”
“ไม่มีใครจะทำให้ใครดีชั่ว
ไม่ต้องกลัวใครจะแข่งหรือแกล้งได้
อย่าหยิ่งว่ามีคนป้องกันผองภัย
คิดพูดทำดีไว้ด้วยใจตน”
“สำรวมจิตรักษาใจห้ามได้ยาก
เหมือนผูกโคนั้นลำบากยากผูกได้
แต่ถ้าปล่อยไปตามอำเภอใจ
ไม่ดูแลจะเกิดภัยได้ทุกคน
ธารธรรม
“ดินแดนไดไร้ธรรมนำไล้ร่าง
ดินแดนนั้นพลันห่างทางกุศล
หากฝนขาดหยาดธาราทั่วสากล
ย่อมหมองหม่นยลระแหงพฤกษ์แห้งตาย
ธารแห่งธรรมล้ำเลิศประเสริฐสุด
ย่อมจักผุดกลางหทัยไม่ห่างหาย
แล้วไหลอาบซาบซ่านสกลกาย
ให้สบายหายทุกข์ปลูกการุณย์”
ประทีปชีวิต
“คนเราที่เกิดมา โชคชะตาไม่เหมือนกัน
ต่างเพศต่างผิวพรรณ ก็เพราะกรรมจำแนกนัย
บางสิ่งเราอยากหลบ ก็ประสบด้วยจำใจ
บางอย่างหลีกอย่างไร ก็ไม่พ้นซึ่งกลกรรม
บางอย่างที่อยากพบ ก็ประสบแม้เพียรทำ
เหมือนเทพท่านใจดำ คอยกลั่นแกล้งบันดาลดล
อันหนึ่งที่พึงคิด ใครลิขิตชีวิตคน
ให้เลวหรือดีจน ทำให้เราประหลาดใจ
บางคนจะทำดี ก็ให้มีอันเป็นไป
บางคนยังสงสัย จะทำชั่วไม่ได้ทำ
สิ่งใดเป็นเหตุดล ให้บางคนต้องก่อกรรม
อันใดเป็นเหตุนำ ให้บางคนแคล้วคลาดภัย
บางคนดูหมิ่นเขาแต่ตัวเรายิ่งเหลวไหล
บางคนก็เข้าใจ ในชีวิตปุถุชน”
“ชีวิตเมื่อคิดไป
ดุจดอกไม้แรกแย้มบาน
หอมหวนสวยมินาน
แล้วร่วงหล่นลงบนดิน
ชีวิตมนุษย์สัตว์
ล้วนกำหนัดนอนกลัวกิน
ธรรมะแยกคนยิน
ต่างจากสัตว์ในปัฐพี”
ชีวิตเหมือนความฝัน
“ชีวิตเหมือนความฝัน
สมมุติกันเป็นลูกหลาน
เป็นหญิงเป็นชายชาญ
เป็นพี่น้องและหนุ่มสาว
เป็นแม่และเป็นพ่อ
ยังเป็นต่อหลายเรื่องราว
ตำแหน่งยศศักดิ์คราว
ได้รับเลื่อนทั้งหลุดลอย
การพบและพรากนี้
คือสิ่งมีแล้วเสื่อมถอย
ท้ายสุดวันรอคอย
คือวันจากก็ตามมา”
“เรายกนิ้วชี้หน้าว่าคนอื่น
นิ้วชี้เราจะชี้ยื่นไปข้างหน้า
นิ้วโป้งมักจะยักย้ายส่ายไปมา
ส่วนสามนิ้วหันเข้าหาตัวเราเอง”
โลกและธรรม
“วิชาโลกศึกษาประกาศิต
ให้สัมฤทธิ์งานเงินเจริญศรี
ลาภยศเกียรติสรรเสริญสุขเพลินดี
ถ้าไม่มีธรรมกระสายก็หายนะ
วิชาธรรมศึกษาย่อมพาโชค
เสริมคุณค่าวิชาโลกไร้กักขฬะ
สร้างรักษาสมบัติเลิศเพริศพละ
อานิสงส์องค์ธรรมะปิดอบาย
การกินนอนการกลัวสี่ตัวนั่น
คนกับสัตว์มีเหมือนกันต่างมั่นหมาย
คนต่างสัตว์เพราะมีธรรมนำใจกาย
ให้คนกลายเป็นมนุษย์สุดสมบูรณ์”
โลกธรรม-ละครชีวิต
“ได้ลาภยศสรรเสริญก็เพลินสุข
ไม่ได้รับกลับเป็นทุกข์ไร้ผองเพื่อน
เสื่อมลาภยศถูกนินทาทุกข์มาเยือน
เป็นสิ่งเตือนให้จดจำเป็นตำรา
อันลาภยศสรรเสริญพาเพลินสุข
ที่แท้จริงคือสื่อทุกข์แห่งตัณหา
เมื่อมันอยู่มันเป็นเจ้าแห่งมายา
มันจากไปจึงรู้ว่าอนิจจัง
ชีวิตเหมือนตัวละครที่ย้อนยอก
บ้างหลอนหลอกบ้างสมคิดบ้างผิดหวัง
มีเกิดแก่เจ็บตายกายผุพัง
สิ่งได้มาทุกครั้งก็หมดไป”
“ขอเถิดญาติมิตร
อย่าได้คิดริษยา
อย่าหมิ่นคนอื่นว่า
ตนนี้เลิศกว่าใครใคร”
“ธรรมชาติสร้างมนุษย์ไว้สุดทึ่ง
มีปากท้องและใจหนึ่งตาหูสอง
สองรูจมูกสองแขนขาล้วนน่ามอง
ควรไตร่ตรองลองขานไขในแง่ธรรม”
เป็นไทหรือเป็นทาส
“คนเราเกิดมาพลันเหมือนกันหมด
ธรรมชาติกำหนดสร้างมา
ให้มีตาหูจมูกลิ้นและกายใจ
สามารถสื่อความได้เท่าเทียมกัน
ตาดูรูปหูฟังเสียงสื่อถวิล
จมูกกลิ่นลิ้นรสปรากฏสรรพ์
กายสัมผัสใจรู้สู่สัมพันธ์
คือสื่อในนอกนั้นบอกเป็นตำรา
ยามตาหูจมูกลิ้นกายใจซ่าน
ใจสั่งการกายเป็นทาสตามปรารถนา
ต่างดิ้นรนขวนสนองต้องทรมา
แสวงหามากำนลปรนกายใจ”
“ธรรมชาติของใจใฝ่รู้มาก
ทั้งดื้อรั้นรักษายากทั้งสับสน
ทั้งกวัดแกว่งระแวงระวังทั้งดิ้นรน
วกเวียนวนทั้งด้านหน้ากว่าสิ่งใด”
อยู่ร่วมกัน
“โลกเราจะอยู่ได้
เพราะน้ำใจเอื้ออารี
ยามภัยมาราวี
ก็ผนึกต้านศัตรู
หากไทยทำลายไทย
ก็แล้วใครเล่าอดสู
ควรจักรักเอ็นดู
มีเมตตาปราณีกัน”
“อบรมใจให้ดีทีละนิด
ฝึกหัดจิตให้เฉิดฉันวันละหน
คิดพูดทำย่อมดีด้วยช่วยชูชนม์
จะเกิดผลอันยิ่งใหญ่ในชีวิต”
มองคนในแง่ดี
“มองคนให้เป็นคน
ทั้งดีจนและจัณฑาล
กิเลสและสันดาน
ควรชำระให้เบาบาง
ธรรมะคือความดี
ย่อมจะชี้ให้ถูกทาง
ชีวิตไม่อับปาง
ถ้าเราใช้ประทีปธรรม”
การสร้างเด็ก
“ต้นกล้าแต่ละต้น
ปลูกได้ผลเพราะพันธุ์ดี
ดินน้ำอากาศมี
แสงอาทิตย์สมดุลกัน
ขาดเหตุปัจจัยเกิน
ความเจริญย่อมหยุดพลัน
ผลลัพธ์ก็แปรผัน
หรือหลายต้นอาจตายไป”
วิชาสร้างปัญญา
“วิชาสุจริต
เสริมชีวิตอนามัย
คิดพูดทำดีไซร้
ล้วนเป็นเหตุสถาผล
กล้าคิดทำพูดดี
ย่อมชูศรีสง่าตน
เสริมชาติศาสน์วิมล
เพราะทายาทเรืองปัญญา”
เด็กในวันนี้คือผู้ใหญ่วันหน้า
“เด็กเล็กวันนี้ไซร้
คือผู้ใหญ่ในวันหน้า
ทุกส่วนควรนำพา
มรดกทรัพยากร
ยิ่งให้ความสำคัญ
ยิ่งสร้างสรรค์ยิ่งอาทร
สังคมจักบวร
สุขสวัสดิ์พัฒนา”
“การกินนอนก
กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
