ของจริง

เมื่อพูดถึง 'ของจริง' ก็จะพูดเรื่อง 'อริยสัจ'...อริยสัจสี่
ได้แก่ทุกข์-สมุทัย-นิโรธ-มรรค...อย่างนี้เราพูดได้..แต่ทุกข์ หมายถึง
อะไร,สมุทัย-ตัวทำให้ทุกข์เกิด หมายถึงอะไร,มรรค-เป็นข้อปฏิบัติ
เพื่อให้ถึงความดับทุกข์ หมายถึงอะไร : ตัวของผมไม่เคยรู้.....

นิโรธ- ทำให้แจ้ง ทำอย่างไรจึงจะรู้แจ้ง ;ไม่รู้...
แต่เมื่อผมมาทำวิธีนี้แหละ ; ทำจังหวะ เคลื่อนไหวโดยวิธีใดให้รู้,
เข้าใจว่ามัน"เป็น" จริงๆ,รู้ทุกข์...รู้ทุกข์ คือ 'รู้ตัวเรานี้เอง'......
รู้การเคลื่อนไหว : กระพริบตา หายใจ อ้าปาก กลืนน้ำลายฯลฯ

นี่-มันทุกข์,เรียกว่า 'ทุกขัง' คือ...มันติดอยู่กับรูปนี้เอง จะทิ้งออก
จากรูปนี้ไปไม่ได้-มันเป็นอย่างนี้ จึงรู้ให้รู้จริงๆ...สมุทัย-ทำให้ทุกข์
เกิด,ท่านว่าอย่างนั้น...'ตัวสมุทัย ก็คือ ตัวคิดนั่นเอง'.......
มรรค-เป็นข้อปฏิบัติให้ถึงความดับทุกข์,ว่างั้น...ข้อปฏิบัติก็คือ...

เราทำความเคลื่อนไหว,พอดีมัน'คิด'ปุ๊บ เราก็มาอยู่กับความเคลื่อน
ไหว,มันเค์่อนไหวโดยวิธีใด-ก็รู้ มันก็วางเอง: วางตัวสมุทัยนั้นเอง
ของมัน.....มรรค ที่ว่าเป็นข้อปฏิบัติ ก็คือ...ต้องปฏิบัติตัวนี้...
ตัว 'รู้สึกตัว' นี้...นิโรธ- ทำให้แจ้ง,นั่นก็คือ....เมื่อทำความรู้สึกตัวให้

มากๆขึ้น 'ปัญญา'ก็เกิดรู้แจ้งเห็นจริงตามความเป็นจริง...
อันนี้เรียกตามตำรับตำรา ครูบาอาจารย์ท่านสอน...ก็เรียกว่า'อริยสัจสี่'
บัดนี้...ตัวอริยสัจสี่ที่ผมเข้าใจนั้น คือ....'ทุกข์มีจริง',ตัวทุกข์นั้น
แปลว่า..ทนไม่ไหว-ทุกขัง-อนิจจัง-อนัตตา เป็นคำเดียวกัน ; อันเดียว

กัน....ทุกขัง-ทนไม่ไหว
อนิจจัง-มันไม่เที่ยง
อนัตตา-บังคับบัญชาไม่ได้....
มันเป็นไปตามธรรมชาติของมัน ต้องเป็นอย่างนี้-เข้าใจอย่างนี้....
เมื่อเห็นอย่างนี้....ก็มั่นใจเลยว่า 'หลักพุทธศาสนาเป็นอย่างนี้'.....

: หลวงพ่อเทียน จิตตสุโภ
ขอนอบน้อมแด่คุณพระพุทธ คุณพระธรรม คุณพระสงฆ์