ธรรมะชาดก

ครั้งหนึ่ง..ได้มีการมหรสพครั้งใหญ่ในกรุงพาราณสี เป็นที่น่าตื่นเต้น
ในหมู่มนุษย์ ตลอดถึงเทพก็พากันมาดู ได้มีเทพบุตร 4 องค์
ประดับเทริดดอกไม้แตงทิพย์มาชมมหรสพ หมู่มนุษย์เห็นเทริด
นั้นซึ่งสวยสดงดงามและมีกลิ่นหอมตลบอบอวล ก็พากันร้องขอ

เทพบุตรตอบว่าดอกไม้ทิพย์เหล่านี้มีอานุภาพมาก ควรเฉพาะ
แก่ทวยเทพ ไม่ควรแก่คนประพฤติชั่วในหมู่มนุษย์ แต่ว่าก็สมควร
แก่มนุษย์ที่ประกอบด้วยคุณงามความดีเหมือนกัน ครั้นกล่าวนำ
ร่วมกันอย่างนี้แล้ว เทพบุตรองค์ที่ 1 กล่าวว่า...

คนใดไม่ลักของเขาด้วยกาย ทางวาจาก็ไม่พูดเท็จ ได้ยศก็ไม่มัว
เมา คนนั้นควรประดับดอกแตงทิพย์...เทพบุตรองค์ที่ 2 กล่าวว่า
คนใดแสวงหาทรัพย์โดยชอบธรรม ไม่ตักตวงทรัพย์ด้วยวิธีหลอก
ลวง ได้บริโภคทรัพย์แล้วก็ไม่มัวเมา ชนนั้นควรประดับด้วยดอก
แตงทิพย์ เทพบุตรองค์ที่ 3 กล่าวว่า.....ชนใดมีจิตไม่เหลืองเรื่อ
ดังขมิ้นด้วยกามราคะ มีความเชื่อตั้งมั่นไม่หน่ายง่าย ไม่กินดี(อยู่ดี)
แต่คนเดียว ชนนั้นควรประดับดอกแตงทิพย์ เทพบุตรองค์ที่ 4
กล่าวว่า...ชนใดไม่บริภาษด่าว่าคนดีคนสงบ ทั้งต่อหน้าทั้งลับหลัง
มีปกติพูดอย่างไรทำอย่างนั้น ชนนั้นควรประดับดอกแตงทิพย์

ฝ่ายปุโรหิตนครนั้นได้ยินแล้วคิดว่า คุณเหล่านี้แม้สักข้อหนึ่งไม่มี
อยู่ในตน แต่ว่าจักพูดประกาศว่ามีเพื่อว่าจักได้รับดอกไม้ทิพย์เหล่า
นี้มาประดับ แล้วมหาชนจักได้นับถือยกย่อง จึงได้กล่าวแก่เทพบุตร
ทั้ง 4 องค์โดยลำดับว่า ตนประกอบด้วยคุณเหล่านี้ๆ เทพบุตรเหล่า
นั้น ถอยเทริดดอกแตงทิพย์ออกให้แก่ปุโรหิต ปุโรหิตก็รับมาสวม
ประดับที่ตนทีละเทริดโดยลำดับ เทพบุตรทั้ง 4 ครั้นให้ดอกไม้ทิพย์
แก่ปุโรหิตแล้วก็กลับไปสู่เทวโลก

ครั้นเทพบุตรพากันไปแล้ว ก็เกิดความเจ็บปวดอย่างยิ่งที่ศีรษะของ
ปุโรหิต เหมือนอย่างถูกบดด้วยหินอันคม เหมือนอย่างถูกบีบด้วย
แผ่นเหล็ก ปุโรหิตนั้นเจ็บปวดรวดร้าวกลิ้งเกลือกไปมา ร้องครวญ
ครางด้วยเสียงอันดัง เมื่อมหาชนพากันถามว่าเป็นอะไรก็บอกว่า
ข้าพเจ้าพูดเท็จแก่เทพบุตรว่ามีคุณต่างๆ ขอเทริดดอกไม้นี้มาสวม
ช่วยถอดออกจากศีรษะที ชนทั้งหลายพากันพยายามถอดก็ถอด
ออกไม่ได้ เหมือนอย่างถูกผูกไว้ด้วยแผ่นเหล็ก จึงนำไปบ้าน

ปุโลหิตร้องครวญครางอยู่ถึง 7 วัน พระราชาจึงทรงปรึกษากับ
หมู่อำมาตย์ แล้วจัดให้มีมหรสพขึ้นใหม่ เพื่อให้เทพบุตรมาอีก
เทพบุตรทั้งหลายก็พากันมา มหาชนก็พาพรามหณ์ทุศีลมา
พราหมณ์นั้นก็อ้อนวอนขอชีวิต เทพบุตรเหล่านั้นก็กล่าวว่า
ดอกไม้ทิพย์เหล่านี้ไม่ควรแก่ท่าน ซึ่งเป็นคนไม่ดี ท่านเข้าใจ
ว่าจักลวงเทพดาฟ้าดินได้ จึงได้รับผลของมุสาวาทของตน แล้ว
ได้กล่าวตำหนิปุโรหิตนั้นต่างๆนาๆ ในท่ามกลางมหาชนแล้วก็
ถอดเทริดออก กลับไปสู่สถานของตน

ฝ่ายปุโลหิตก็หายจากความเจ็บปวด แต่ก็ได้รับความอัปยศเป็น
อย่างมาก เพราะโทษของการอาศัยยศตำแหน่งหน้าที่ทำชั่ว
แล้วยังมุสาว่าทำดีเพื่อจะได้ทิพยบุปผาภรณ์ (เครื่องประดับ
ดอกไม้ทิพย์) จากฟากฟ้า ซึ่งไม่ควรแก่คนชั่ว เช่นนี้แล...ฯ

~ขอนอบน้อมแด่คุณพระพุทธ คุณพระธรรม คุณพระสงฆ์~