~บุตรคนรวยผู้ไร้บุญ~

...เกริกเป็นบุตรของคนรวยล้นฟ้า เมื่อเขาเป็นเด็ก พ่อแม่ก็แต่งตัว
ให้เขาด้วยเครื่องประดับแพงๆ พวกแก้วแหวนเงินทอง ซึ่งนับเป็น
บุญดีของเด็กชายเกริกแท้ๆ ที่ไม่มีใครมาจับตัวเขาไปเรียกค่าไถ่
หรือจับตัวไปฆ่า เพื่อชิงแก้วแหวนเงินทอง แต่งตัวราคาแพงมากๆนั้น

"ครั้นเด็กชายเกริกเติบโต ก็ไม่ชอบเล่าเรียนเขียนอ่าน เขาชอบแต่ง
ตัวงามๆ แพงๆไปเที่ยวเล่นเรื่อยไป พ่อแม่ก็ตามใจไม่ว่า ไม่ดุลูกคน
เดียวของท่าน

ดังนั้นเกริกจึงเป็นคนไม่มีวิชาความรู้อะไร ในเมื่อเขาได้เติบโตเป็นผู้ใหญ่
แล้ว ก็ไม่มีปัญญาทำการงานอะไรเลย ชีวิตของเขาจึงว่างเปล่า วันๆ
ก็ได้แต่กิน เที่ยวและนอนอย่างเกียจคร้าน แล้วก็ดีแต่แต่งตัวแพงๆ ด้วย
อาภรณ์อย่างดีมีราคา และแต่งประดัลเป็นประจำด้วยแหวนทอง แหวน
เพชร นาฬิกาเรือนทองคำ

ชีวิตเกริกไม่เคยยากลำบากอะไร เพราะมีพ่อแม่ร่ำรวยและรักเขาเหมือน
แก้วตาเหมือนดวงใจ เพื่อนๆรุ่นเดียวกับเกริก ล้วนต้องไปทำมาหากินตัว
เป็นเกลียว โดยเฉพาะในยามข้าวยากหมากแพง ใครๆก็ต้องขยันทำงาน
เลี้ยงครอบครัวกันทั้งนั้นทุกๆคน แต่เกริกคนเดียวที่ใช้เงินมรดกพ่อแม่
เลี้ยงตัว และเลี้ยงครอบครัวตลอดมา

ถ้ามีใครมาขอเงินเรี่ยรายทำบุญต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นทอดกฐิน ทอดผ้าป่า
เงินบริจาคช่วยกันเมื่อน้ำท่วม หรืออื่นใดก็ตาม แม้จะเป็นงานใหญ่ระดับ
ชาติ ระดับโลก อย่างเชิญบริจาคเพื่อกาชาด เพื่อมีคำขวัญดียิ่งกว่า
กาชาดช่วยเรา เราช่วยกาชาด เกริกไม่เคยยอมบริจาคเลยแม้แต่ครั้ง
เดียว หรือแม้แต่บาทเดียวทั้งๆที่เขาก็รู้ดีอยู่แล้วว่า เงินบาทเดียวจาก
ทุกคนนั้นช่วยชาติได้

เขาบอกใครๆ ทุกคนทุกรายที่มาขอให้บริจาคเงินทำบุญว่า
"ฉันทำงานหาเงินไม่ได้เลยนะ ฉันไม่มีรายได้อะไรทั้งนั้น นอกจากมี
เงินมรดกของพ่อแม่ให้ฉันไว้ใช้จ่ายเฉพาะเป็นค่ากินอยู่ของฉันเท่านั้น
เอง จนกว่าฉันจะแก่ตายไป ท่านไม่ได้ให้เงินฉันเพื่อไว้ทำบุญทำทาน
หรอกจ้ะ"

ชีวิตของเกริก บุตรคนรวย ผู้รวยเงินแต่จนน้ำใจ เป็นเช่นนี้ตั้งแต่
เกิดจนเขาตายไปเพราะความชรา
ดังนั้นเมื่อเขาตายไป เขาก็ไปแต่ตัวเปล่า ไม่มี..'บุญ' ติดตัวไปเลย
แม้แต่น้อยนิด เนื้อตัวเขาเปลือยเปล่า เพราะไม่เคยทำบุญทำทาน
แม้แต่ผ้าชิ้นเล็กผืนน้อย ไม่เคยถวายกระเบื้องมุงหลังคาวัด ไม่เคย
ตักบาตรถวายข้าวพระ

ครั้นเขาไปเจอเพื่อนๆที่ตายตามๆกันมาในโลกวิญญาณ ต่างก็มีผ้า
ปิดกาย และมีที่อยู่ที่กินพร้อม พวกเพื่อนๆจึงถามเกริกว่า
"บ้านใหญ่โตในชาติก่อนของเธอล่ะ? เครื่องประดับแก้วแหวนเงินทอง
อีกล่ะ ที่เธอเคยมีพร้อมบริบูรณ์ในชาติก่อนหายไปไหนหมด? เธอจึง
ต้องเปลือยกายมาอย่างนี้"

เกริกตอบคำถามของเพื่อนๆไม่ได้ เพราะเขาไม่มีความรู้ใดๆในเรื่อง
บุญทำกรรมแต่ง และไม่รู้เรื่องธรรมใดๆ ด้วยวิญญาณผู้รอบรู้ จึงตอบ
แทนเกริกว่า
"คนเราทุกคนเกิดมาเปล่าและตายไปเปล่าเหมือนกันทุกคน ไม่มีเว้น
เลย เมื่อเกิดมานั้นก็มาได้แต่ตัวเปล่าๆ ในมือก็ว่างเปล่า จะถืออะไร
ทำอะไรมาเกิดด้วยไม่ได้เลย เมื่อตายไปก็เช่นกัน ที่จะมีติดตัวไปเมื่อ
ตายได้ มีใช้มีกินได้ในภพใหม่ก็คือ..'บุญ' คนๆนี้นายเกริกในชาติก่อน
เขาไม่เคยได้ทำอะไรเลยแม้แต่น้อยนิดเดียว ที่พอจะเรียกได้ว่าเป็น
การทำบุญ เขามีชีวิตในชาติก่อนได้ด้วยเงินของพ่อแม่จนตลอดชีวิต
ดังนั้นเมื่อเขาตายมาในภพนี้ เขาจึงมีแต่ตัวเปล่าๆ ไม่มรที่อยู่ ไม่มีที่
กิน ไม่มีผ้าปิดกาย แต่ก็ยังดีที่เขาไม่ได้ทำบาปกรรมอะไรไว้เลยใน
ชาติก่อน จึงไม่ต้องไปตกกระทะทองแดงในนรก"

เพื่อนใจดีคนหนึ่งนึกเวทนา ก็ยื่นผ้าให้เขาผืนหนึ่งจะได้ใช้พันกาย
แต่พอผ้าผืนนั้นกระทบมือเกริกผ้านั้นก็พลันหายกลายเป็นลมพัดผ่าน
ไปในพริบตาเดียว
เพื่อนใจดีอีกคน จูงมือดกริกเข้ามาอยู่ในร่มไม้ชายคาเดียวกัน ด้วย
ใจอารีมีเมตตาธรรม. แต่ในทันใดนั้นเกริกก็ร้อนทุรนทุรายเหมือนถูก
ไฟเผาไหม้ จนเขาทนอยู่ไม่ไหว จึงขอออกไปอยู่กลางแจ้งอย่างเดิม
ทันที
เพื่อนใจดีในชาติเก่าของเขาคนต่อมา มีความกรุณาปรานีให้ข้าวให้
น้ำแก่เกริก แต่โอ้อนิจาเอ๋ย เมื่อเขายื่นมือรับอย่างกระหายหิวจัดนั้น
พลันอาหารก็กลายเป็นลมและน้ำก็กลายเป็นน้ำกรด

ดวงวิญญาณของท่านผู้รอบรู้จึงบอกว่า...
"อย่าให้อะไรแก่เขาเลย ทั้งข้สวของ ผ้า อาหาร และน้ำ ตลอดจนที่พัก
เขารับอะไรไม่ได้ทั้งนั้น แม้ใครๆอยากให้เขาและเขาอยากรับ ก็ไม้ได้
หรอก เป็นเพราะว่าเขาคนนี้ไม่ได้ทำของเขามาเองในชาติก่อน เขาจะ
ได้บ้างก็ต่อเมื่อมีผู้คนทำบุญกรวดน้ำเผื่อแผ่มาให้ วิญญาณพวกอดอยาก
ยากแค้นอย่างเขาเท่านั้นแหละ แต่ก็คงจะยากมากๆที่เขาจะได้ เพราะ
ต้องแย่งชิงกันกับพวกเปรตที่เฝ้ารอบุญทานแบบนี้อยู่อย่างมืดฟ้ามัวดิน
อยู่ตลอดเวลา"

นิทานเรื่องนี้มีคติธรรมว่า....
"ไม่มีอะไรช่วยเราได้เลยในยามต้องตายจากโลกนี้ไป นอกจาก...'บุญ'
ที่เราทำไว้เอง"...ฯ

~บทความจาก...ธรรมาธรรม~
ขอความสุขความเจริญในกุศลธรรมจงมีแด่ทุกๆท่าน...ฯ