อยู่...ก็อยู่ให้เหนือ

อ ยู่…ก็ อ ยู่ ใ ห้ เ ห นื อ
พระราชวุฒาจารย์ (หลวงปู่ดูลย์ อตุโล)
วัดบูรพาราม จ. สุรินทร์

ผู้ที่เข้านมัสการหลวงปู่ทุกคนและทุกครั้ง
มักจะพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า

แม้หลวงปู่จะมีอายุใกล้ร้อยปีแล้วก็จริง
แต่ก็ดูผิวพรรณยังผ่องใส
และสุขภาพอนามัยแข็งแรงดี

แม้ผู้ที่อยู่ใกล้ชิดท่านตลอดมา
ก็ยากที่จะได้เห็นท่านแสดงอาการหมองคล้ำ หรืออิดโรย
หรือหน้านิ่วคิ้วขมวดออกมาให้เห็น

ท่านมีปกติสงบเย็นเบิกบานอยู่เสมอ
มีอาพาธน้อย มีอารมณ์ดี

ไม่ตื่นเต้นตามเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
ไม่เผลอคล้อยตามคำสรรเสริญ หรือคำตำหนิติเตียนฯ

มีอยู่ครั้งหนึ่ง ท่ามกลางพระเถระฝ่ายวิปัสสนา
สนทนาธรรมเรื่องการปฏิบัติกับหลวงปู่
ถึงปกติจิตที่อยู่เหนือความทุกข์
โดยลักษณการอย่างไร ฯ

หลวงปู่ว่า

“การไม่กังวล การไม่ยึดถือ นั่นแหละคือ วิหารธรรมของนักปฏิบัติ ”


(ที่มา : “หลวงปู่ฝากไว้” : บันทึกคติธรรมและธรรมเทศนาของ พระราชวุฒาจารย์ (หลวงปู่ดูลย์ อตุโล)
รวบรวมและบันทึกไว้โดย พระโพธินันทมุนี (พระมหาสมศักดิ์ ปณฺฑิโต) วัดบูรพาราม อ. เมือง จ. สุรินทร์,
พิมพ์ครั้งที่ ๔ สิงหาคม ๒๕๔๓ เพื่อสมทบทุนนิธิกัมมัฏฐาน หลวงปุ่ดูลย์ อตุโล), หน้า ๔๓