ความหมายของคำว่า สบาย

ความสบาย มาจากศัพท์ว่า สัปปายะ ซึ่งเป็นภาษาบาลี

สัปปายะ คือความสบายนั้น ตามที่ท่านแสดงไว้ที่นึกได้

แยกออกเป็น ๔ คือ

เสนาสนสัปปายะ สบายด้วยเสนาสนะที่นอนที่นั่ง อย่างหนึ่ง,
อาหารสัปปายะ สบายด้วยอาหาร อย่างหนึ่ง,
ปุคคลสัปปายะ สบายด้วยบุคคล อย่างหนึ่ง.
ธัมมสัปปายะ สบายด้วยธรรม อย่างหนึ่ง

เสนาสนะอันใดที่พออาศัยอยู่ได้ ป้องกันอันตรายจากสัตว์เล็กสัตว์ใหญ่อยู่ได้สะดวก เป็นเสนาสนะ สบาย.

อาหารที่พอจะบิณฑบาต หรือแสวงหาได้ พอเลี้ยงชีวิตให้เกิดความสุขไม่ขัดข้องไม่ลำบากเรียกว่าอาหารสบาย,

คนที่คบหากันเป็นสภาค คือมีอัธยาศัยถูกต้องกัน ไม่เป็นวิสภาค คือแตกแยกจากกัน เรียกว่าบุคคลสบาย.

ธรรมที่ทำให้ผู้ศึกษาได้ประสบความสุขสำราญความเจริญทางธรรม ได้ชื่อว่าธรรมสบาย.




ขอบคุณลานธรรมจักร