ผู้มีสติ
โดย หลวงพ่อชา สุภัทโท
เรื่องของศาสนานี้ก็คือ
เรื่องให้ปล่อยวางตัวออกจากกรงนั่นเอง
ที่เรามาปฏิบัตินี้ก็เพื่อแก้ปัญหา
หัวใจพระพุทธศาสนาสอนว่า
ไม่ให้ทำความผิด แล้วก็ทำจิตให้เป็นกุศล แล้วก็จะเกิดปัญญา
แต่ทุกวันนี้ทำบุญกันมาก แต่การละบาปนั้นไม่มีใครทำ
ความจริงต้องละบาปก่อนจึงจะบำเพ็ญบุญ
ถ้าบาปไม่ละจะเอาบุญไปไว้ที่ไหน ไม่มีที่จะอยู่หรอกบุญนั้น
ทุกวันนี้พวกเราขาดการภาวนา
ขาดการพิจารณาจึงไม่ได้ข้อประพฤติปฏิบัติ
เมื่อไม่ได้ปฏิบัติมันจึงแก้ปัญหาไม่ได้
ที่พระพุทธศาสนาจะมีอำนาจช่วยได้
นั่นก็เพราะเราเอาธรรมะนั้นมาปฏิบัติให้ถูกต้อง
ผู้ใดมีสติอยู่ทุกเวลา
ผู้นั้นก็ได้ฟังธรรมะของพระพุทธเจ้าอยู่ตลอดเวลา
เพราะว่าเมื่อตามองเห็นรูป ก็เป็นธรรมะ หูได้ฟังเสียง ก็เป็นธรรมะ
จมูกได้กลิ่น ก็เป็นธรรมะ ลิ้นได้รส ก็เป็นธรรมะ
ธรรมารมณ์ที่เกิดขึ้นกับใจ นึกขึ้นได้เมื่อใดเป็นธรรมะเมื่อนั้น
ฉะนั้น ผู้มีสติจึงได้ฟังธรรมะของพระพุทธเจ้าอยู่ตลอดเวลา
ไม่ว่าจะยืน เดิน นั่ง นอน มันมีอยู่ทุกเวลา
เพราะอะไร ? เพราะเรามีความรู้อยู่
ในเวลานี้ เราจึงเรียนอยู่กลางธรรมะ
จะเดินไปข้างหน้า...ก็ถูกธรรมะ
จะถอยไปข้างหลัง...ก็ถูกธรรมะ
ท่านจึงให้มี “สติ”
ถ้ามีสติแล้ว มันจะเห็นกำลังใจของตน เห็นจิตของตน
ความรู้สึกนึกคิดของตัวเองเป็นอย่างไร ก็ต้องรู้
รู้ถึงที่แล้ว ก็รู้แจ้งแทงตลอด
...เมื่อมันรอบรู้อยู่เช่นนี้
การประพฤติปฏิบัติมันก็ถูกต้องดีงามเท่านั้นแหละ
โดย หลวงพ่อชา สุภัทโท
เรื่องของศาสนานี้ก็คือ
เรื่องให้ปล่อยวางตัวออกจากกรงนั่นเอง
ที่เรามาปฏิบัตินี้ก็เพื่อแก้ปัญหา
หัวใจพระพุทธศาสนาสอนว่า
ไม่ให้ทำความผิด แล้วก็ทำจิตให้เป็นกุศล แล้วก็จะเกิดปัญญา
แต่ทุกวันนี้ทำบุญกันมาก แต่การละบาปนั้นไม่มีใครทำ
ความจริงต้องละบาปก่อนจึงจะบำเพ็ญบุญ
ถ้าบาปไม่ละจะเอาบุญไปไว้ที่ไหน ไม่มีที่จะอยู่หรอกบุญนั้น
ทุกวันนี้พวกเราขาดการภาวนา
ขาดการพิจารณาจึงไม่ได้ข้อประพฤติปฏิบัติ
เมื่อไม่ได้ปฏิบัติมันจึงแก้ปัญหาไม่ได้
ที่พระพุทธศาสนาจะมีอำนาจช่วยได้
นั่นก็เพราะเราเอาธรรมะนั้นมาปฏิบัติให้ถูกต้อง
ผู้ใดมีสติอยู่ทุกเวลา
ผู้นั้นก็ได้ฟังธรรมะของพระพุทธเจ้าอยู่ตลอดเวลา
เพราะว่าเมื่อตามองเห็นรูป ก็เป็นธรรมะ หูได้ฟังเสียง ก็เป็นธรรมะ
จมูกได้กลิ่น ก็เป็นธรรมะ ลิ้นได้รส ก็เป็นธรรมะ
ธรรมารมณ์ที่เกิดขึ้นกับใจ นึกขึ้นได้เมื่อใดเป็นธรรมะเมื่อนั้น
ฉะนั้น ผู้มีสติจึงได้ฟังธรรมะของพระพุทธเจ้าอยู่ตลอดเวลา
ไม่ว่าจะยืน เดิน นั่ง นอน มันมีอยู่ทุกเวลา
เพราะอะไร ? เพราะเรามีความรู้อยู่
ในเวลานี้ เราจึงเรียนอยู่กลางธรรมะ
จะเดินไปข้างหน้า...ก็ถูกธรรมะ
จะถอยไปข้างหลัง...ก็ถูกธรรมะ
ท่านจึงให้มี “สติ”
ถ้ามีสติแล้ว มันจะเห็นกำลังใจของตน เห็นจิตของตน
ความรู้สึกนึกคิดของตัวเองเป็นอย่างไร ก็ต้องรู้
รู้ถึงที่แล้ว ก็รู้แจ้งแทงตลอด
...เมื่อมันรอบรู้อยู่เช่นนี้
การประพฤติปฏิบัติมันก็ถูกต้องดีงามเท่านั้นแหละ
กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
